Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Περγαμόντο, παραδοσιακό γλυκό κουταλιού


από την κ. Κατερινιώ Κακαβά



ΥΛΙΚΑ:

14 μέτρια αφράτα περγαμόντα (δίνει 1 ½ κιλό κομμένη φλούδα που θα χρειαστούμε για το γλυκό μας)
3 κιλά ζάχαρη
1 ½ λίτρο νερό
2 κουταλιές σούπας χυμός λεμονιού
1 φλυτζάνι του καφέ χυμός από το περγαμόντο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Ξύνουμε με ψιλό τρίφτη ελαφρά τη φλούδα του περγαμόντου. Κόβουμε το περγαμόντο στα τέσσερα και πετάμε την ψίχα. Ένα - ένα κομμάτι το κόβουμε λωρίδες, όπως το κυδώνι. 
Βάζουμε το κομμένο φρούτο σε κατσαρόλα με μπόλικο νερό και βράζουμε μέχρι να μαλακώσει. (όχι πολύ). Χύνουμε αυτό το νερό, βάζουμε φρέσκο και αφήνουμε όλη νύχτα να σταθούν.
Το πρωί στραγγίζουμε καλά το νερό, στρώνουμε μια πετσέτα σε ένα ταψί, απλώνουμε το περγαμόντο κι αφήνουμε να στεγνώσει μέχρι το απόγευμα. ( αν έχει ήλιο, το βγάζουμε για λίγο στον ήλιο, προσέχοντας όμως να μην ξεραθεί).  Κατόπιν το βάζουμε στην κατσαρόλα, ρίχνουμε από πάνω τη ζάχαρη και αφήνουμε να σταθεί μία ώρα.
Τοποθετούμε την κατσαρόλα στη φωτιά, ρίχνουμε το νερό και βράζουμε μέχρι να δέσει. Στην αρχή κουνάμε την κατσαρόλα και ανακατεύουμε προσεκτικά με ξύλινο κουτάλι, ώσπου να λιώσει η ζάχαρη και να μην κολλήσει. Μόλις δούμε ότι το σιρόπι έδεσε, ρίχνουμε το χυμό από το περγαμόντο και το λεμόνι, παίρνει μια βράση και κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. Αφήνουμε να κρυώσει και ανα δούμε ότι δεν έδεσε καλά, το ξαναβράζουμε 2-3 λεπτά. Το βάζουμε ζεστό σε αποστειρωμένα βάζα.

Λίγα μυστικά ακόμη:
Δεν ξύνουμε εντελώς τη φλούδα και δεν ξεπικρίζουμε επίσης τελείως. Έτσι γίνεται πολύ πιο νόστιμο το γλυκό με το ιδιαίτερο άρωμά του και την ελαφριά του πικράδα. 
Προσέχουμε ακόμη να μη μας μαλακώσει πολύ κατά το βράσιμο (δοκιμάζουμε ίσα που να τρυπιέται με ένα πιρούνι). Καλό είναι επίσης να φτιάχνουμε το γλυκό αμέσως μόλις κόψουμε τους καρπούς από το δέντρο.


Καλή επιτυχία! 

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Παραδοσιακή αυγοτυρόπιτα

από την κ. Σοφία Εφη Λουκα - Ταβέρνα Η ΦΛΟΓΑ Αγιος Ιωάννης Αλιβερίου
Ενα από τα πεντανόστιμα πιάτα της ΦΛΟΓΑΣ !!!




Υλικά για ένα ταψί Νο 32
5 αυγά
1 κομμάτι βλάρο τυρί ( είναι της εποχής τώρα)
Φέτα όσο θέλετε για το ταψί αυτό εγώ έβαλα 400 γρ
Μια κούπα γάλα
Λάδι περίπου 1 φλιτζάνι του καφέ
Πιπέρι –λίγο μοσχοκάρυδο αν θέλετε

Υλικά για το φύλλο
1 κιλό αλεύρι
Χλιαρό νερό μέχρι να γίνει μια σφιχτή ζύμη
Αλάτι ,
ζάχαρη
λίγο ξύδι
Λάδι για το τέλειωμα και για τα φύλλα
Νισεστέ για το άνοιγμα των φύλλων

Εκτέλεση
Ετοιμάζουμε ‘’το φαγητό ‘’ως εξής : κόβουμε το φρέσκο τυρί σε κομματάκια τρίβουμε την φέτα ,τα αυγά και τα ανακατεύουμε με ένα πιρούνι.
Στην συνέχεια προσθέτουμε το γάλα το πιπέρι και το λάδι τα ανακατεύουμε λίγο και αρχίζουμε να τα ρίχνουμε στα φύλλα .φύλλο λίγο γέμιση την απλώνουμε να καλύψει όλο το φύλλο ( περίπου 4 στρώσεις )
Φτιάχνουμε την ζύμη να είναι σφιχτή και στο τέλος ρίχνουμε λίγο λάδι ,την σκεπάζουμε και την αφήνουμε να ξεκουραστεί. Χωρίζουμε την ζύμη σε μικρά μπαλάκια και με την βοήθεια του νισεστέ ανοίγουμε φύλλα ψιλά. Περίπου 10 με 11 φύλλα.
Αλείφουμε το ταψί με λάδι στρώνουμε 5 φύλλα από κάτω και ενδιάμεσα τα λαδώνουμε.
Στο 5 φύλλο ρίχνουμε το ¼ του φαγητού και με την βοήθεια ενός κουταλιού το απλώνουμε παντού γυρίζουμε προς τα μέσα τις άκρες από τα κάτω φύλλα και συνεχίζουμε στρώνοντας φύλλο γέμιση μέχρι να τελειώσει η γέμιση της πίτας και την σκεπάζουμε με 4 φύλλα με λίγο λάδι ενδιάμεσα.
Την χαράζουμε λίγο για φύγει ο αέρας και να μην φουσκώσει όχι όμως μέχρι κάτω και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 -180 c για μια ώρα περίπου .
Καλή επιτυχία καλή όρεξη !!!!



Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Ευβοιώτικα "Κουλίκια"


Ο κ. Γιώργος Μπαμπαλής αντιγράφει μια παραδοσιακή ευβοϊκή συνταγή από την Νέα Αρτάκη από το εξαιρετικό blog Συνταγές της Καρδιάς  http://syntageskardias.blogspot.gr/2009/12/blog-post_31.html.
Πιστεύουμε πως η ωραία αυτή παραδοσιακή συνταγή δεν πρέπει να λείπει από τη συλλογή των Γεύσεων της Εύβοιας.


"Στη Νέα Αρτάκη, τα πάντα αυτές τις μέρες “τις καλομέρες” όπως τις αποκαλούν είναι γιορτινά!
Έτσι το ψωμί δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το γιορτινό τραπέζι.
Οι νοικοκυρές αντί για κλασσικό ψωμί στο τραπέζι προσφέρουν τα κουλίκια, ένα είδος λαδόψωμου, πεντανόστιμο και αντάξιο του εορταστικού κλίματος των ημερών!
Το ίδιο ψωμί προσφέρεται και στο εορταστικό αναστάσιμο τραπέζι, το Πάσχα.
Την αρχική συνταγή την πήρα από τη γιαγιά την Άννα, τις οποίας είναι και τα εκπληκτικά κουλίκια της φωτογραφίας.
Βέβαια λόγω ελλείψεως αναλογιών (γιατί όπως ξέρετε όλες οι «παλιές» νοικοκυρές μαγείρευαν με «το μάτι»), επιστρατεύτηκε και η πεθερά μου όπως και άλλες Αρτακηνές γυναίκες να βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου μου .
Ευχαριστώ πολύ τη γιαγιά την Άννα και τους υπόλοιπους που με βοήθησαν.
Αλλά αρκετά με τα λόγια, καιρός για έργα και στο πως φτιάχνονται."





Χρειαζόμαστε:
2 κιλά αλεύρι σταρένιο (το βρίσκουμε σε φούρνο ή σε μύλο)
4 φακελάκια μαγιά
αλάτι (λίγο)
1 περίπου ποτήρι του κρασιού λάδι
Για το στόλισμα:
σουσάμι
αυγά
κανέλλα σκόνη
γαρύφαλλο σκόνη
Τα φτιάχνουμε:
Σε μία λεκάνη βάζουμε το αλεύρι, τη μαγιά, και λίγο αλάτι, ανοίγουμε μία λακουβίτσα στη μέση και ρίχνουμε σιγά σιγά όσο χρειαστεί νερό χλιαρό για το ζύμωμα, ώστε να βγει κάπως αραιή η ζύμη και να μην κολλάει στα χέρια μας ή στα τοιχώματα της λεκάνης.
Σκεπάζουμε τη λεκάνη με νάιλον και μια κουβέρτα και την αφήνουμε σε σταθερή θερμοκρασία για περίπου μία ώρα, να φουσκώσει και να διπλασιάσει περίπου τον όγκο της.
Όταν πια είναι έτοιμο, ξαναζυμώνουμε πολύ καλά αυτή τη φορά και με το λάδι, ώστε να πετύχουμε μία λεία ζύμη (κάποιες νοικοκυρές ρίχνουν κανελλογαρύφαλλα και μέσα στη ζύμη κατά τη διάρκεια του ζυμώματος, εγώ δίνω την ιδέα η επιλογή δική σας).
Αφού πια είναι έτοιμη η ζύμη τη χωρίζουμε σε κομμάτια και ξεκινάμε να πλάθουμε τα κουλίκια σε κοτσίδες, κουλούρια τριανταφυλλάκια ή ό,τι άλλο σχέδιο θέλουμε.
Τα τοποθετούμε αραιά μεταξύ τους, γιατί θα φουσκώσουν, σε ταψί, το οποίο το έχουμε λαδώσει όχι μόνο στον πάτο, αλλά και στα τοιχώματα πολύ καλά.
Από πάνω αλείφουμε με αυγό χτυπημένο, πασπαλίζουμε με σουσάμι, κανέλλα και βουτώντας το δάχτυλό μας σε σκόνη γαρύφαλλο, ακουμπάμε κατά τόπους το κουλίκι, κάνοντας «δαχτυλιές» με το γαρύφαλλο.
Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς κελσίου για περίπου 45 λεπτά με μία ώρα ίσως λίγο λιγότερο, μέχρι να πάρουν αυτό το ωραίο χρώμα.
Όταν βγουν από το φούρνο μην περιμένετε και πολύ πολύ να κρυώσουν πάρτε κεφαλοτύρι, ανοίχτε τα στη μέση και βάλτε μέσα το τυρί, φωνάξτε όμως και τα παιδιά σας ή τον καλό σας και απολαύστε τα όλοι μαζί!!!
Καλή επιτυχία και καλοφάγωτα. "


Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Ψωμί χωριάτικο της Κατερινιώς

από την κ. Κατερινιώ Κακαβά




Απ ότι ξέρω και έχω διαβάσει, για να έχουμε ωραίο και εύγευστο ψωμάκι, δίνουμε σημασία στην ποιότητα του αλευριού, που παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Σε αυτή την συνταγή εγώ χρησιμοποίησα αλεύρι που μου έδωσε μια φίλη και είναι δικό της. (Από σιτάρι δηλαδή που καλλιέργησε η ίδια).
Δεν ξέρω την ποικιλία του, αλλά είναι ένα αλεύρι «βαρύ» και με χρώμα, διότι όπως μου είπε είναι ολικής άλεσης, όχι όμως τόσο σκούρο σαν αυτό που βρίσκουμε στο εμπόριο. 
Ακολούθησα τις οδηγίες που δίνει η Εύη Βουτσινά στο βιβλίο της «Το Ψωμί», την πείρα της μητέρας μου και τη δική μου… φαντασία και ιδού το αποτέλεσμα!

ΥΛΙΚΑ:
1000 γρ. αλεύρι ( μείγμα από 3 αλεύρια – 600 γρ. σταρένιο ολικής 200γρ. Ζυμωτό, 200 γρ. για όλες τις χρήσεις)
30 γρ. νωπή μαγιά
1 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ. ζάχαρη
1-2 κ.σ. λάδι
ζεστό νερό (όχι βραστό, όσο να αντέχει στο χέρι μας)

Με αυτή την αναλογία βγήκαν 2 καλές φρατζόλες.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

1. Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε μια λεκάνη. Προσθέτουμε τη μαγιά, το αλάτι και τη ζάχαρη και τ’ ανακατεύουμε. Προσθέτουμε το νερό λίγο λίγο και ζυμώνουμε. Η ζύμη είναι έτοιμη όταν μαζευτεί σε μπάλα και καθαρίσουν τα τοιχώματα της λεκάνης. Τη ζυμώνουμε για 10΄ μέχρι να είναι εύπλαστη και να μην κολλάει στα χέρια. Μόλις γίνει ελαστική αρκετά ρίχνουμε το λάδι και ζυμώνουμε ξανά.
2. Μαζεύουμε τη ζύμη σε μπάλα με τις ενώσεις προς τα κάτω. Τη βάζουμε σε λαδωμένο μπολ και τη σκεπάζουμε καλά, με μία μεμβράνη, από πάνω βάζουμε μια καθαρή πετσετούλα και επειδή είναι χειμώνας σκεπάζουμε με μία καθαρή κουβερτούλα, για να κρατηθεί ζεστή. Την αφήνουμε 40-50 λεπτά να «ανέβει». (θα πρέπει αν την πιέσετε με το δάχτυλό σας, η ζύμη να επανέλθει). Έπειτα τη ζυμώνουμε για λίγο.
Τη χωρίζουμε σε 2 μέρη. Πλάθουμε καρβελάκια ή φραντζόλες και τα κυλάμε σε σουσάμι. Τα βάζουμε σε λαμαρίνα, το καθένα σε μία πετσέτα πα σπαλισμένη με αλεύρι, τα σκεπάζουμε και τα αφήνουμε να διπλασιαστούν σε όγκο.
Όταν φουσκώσουν τα ψωμιά μας – από 1 έως 2 ώρες ανάλογα με τη θερμοκρασία του χώρου – τα χαράζουμε με κοφτερό μαχαίρι σε 2-3 σημεία και τα ψήνουμε στους 200οC για περίπου 50-60'. Για να δείτε αν είναι έτοιμο, σηκώστε το από το ταψί με μια πετσέτα και χτυπήστε το με τα δάχτυλα από κάτω. Αν κάνει ένα κούφιο ήχο, είναι έτοιμο.
Τυλίξτε το με πετσέτα και αφήστε το σε μια σχάρα να κρυώσει.

Καλή επιτυχία και καλοφάγωτο!



Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Κοπενγχάγη γλυκό ταψιού


από την κ. Μαίρη Ανδρέλλου - Κάρυστος

Η συνταγή είναι στη σελίδα 279 του Ανθολογίου συνταγών από την Κάρυστο της Καρυστινής δέσποινας Ελένης Παπαλυμπέρη, μητέρας του Ισίδωρου Παπαλυμπερη !!
Βασίζεται στην παραδοσιακή συνταγή των παλαιών ζαχαροπλαστείων της Καρύστου, Τσακλη και Νεράιδα !! Σας γράφω τα υλικά για ένα ταψί νο 42 :



Μισό κιλό φύλλο

ΓΕΜΙΣΗ :
1 Κιλό αμύγδαλα που τα έκοψα τμηματικά στο MULTI, ψιλά, αλλά όχι να γίνουν πούδρα και τα άδειασα σε μια λεκάνη, πασπαλίζοντας τα με αλεύρι ,
1/2 ποτήρι σιμιγδάλι ψιλό,
1/2 ποτήρι FARIN UP ,
2 κουταλιές σούπας μπεϊκιν,
1/2 ποτήρι κονιάκ,
1 κουταλιά (σούπας κανέλα)
3 ποτήρια ζάχαρη,
1/2 κουταλιά κρεμόριο (το βρίσκετε σε φαρμακεία),
5 βανίλιες άρωμα,
ξύσμα 3 μεγάλων λεμονιών,
1/2 κουταλιά σόδα λιωμένη στο χυμό ενός λεμονιού,
1 πρέζα γαρύφαλλο,
13 αυγά,τα ασπράδια τα κάνω μαρέγκα και τα κρατώ στην άκρη !!
ΣΙΡΌΠΙ : 
2 Κιλά ζάχαρη, 
6 ποτήρια νερό, φλούδες από δυο λεμόνια και λίγο χυμό, βράσιμο 10 λεπτά από την ώρα που βράζει πλήρως.

ΕΚΤΈΛΕΣΗ :
Αλείφω το ταψί με φρέσκο βούτυρο (συνολικά χρησιμοποιώ γι αυτή τη δόση 300 γραμ. φρέσκο βούτυρο Καρύστου) και βάζω το ένα φύλλο,στη συνέχεια αλείφοντας ένα-ένα φύλλο με βούτυρο στρώνω στο ταψί τα μισά φύλλα.
Χωρίζω τα ασπράδια από τους κρόκους και χτυπάω τους κρόκους μαρέγκα.
Χτυπάω τους κρόκους και τη ζάχαρη αρκετή ώρα, στη συνέχεια ρίχνω το κονιάκ μέσα στο οποίο έχω διαλύσει τα μυρωδικά, τη σόδα, το μπέικιν, το αλεύρι, το σιμιγδάλι κι έπειτα όλο αυτό το μείγμα το βγάζω από τον κάδο του μίξερ και το ρίχνω σε μια μεγάλη λεκάνη για περισσότερη ευκολία λόγω μεγάλης ποσότητας. Πασπαλίζουμε με αλεύρι τα αμύγδαλα και στη συνέχεια τα κοσκινίζουμε να μην κρατούν επάνω τους πολύ αλεύρι και τα ρίχνουμε μέσα στο μείγμα μας.
Ανακατεύουμε πολύ καλά το μείγμα, θέλει κόπο γιατί είναι σφιχτό και μετά ανακατεύουμε πολύ καλά με το χέρι τη μαρέγκα που έχουμε κάνει από την αρχή με τα ασπράδια των αυγών. 
 Αυτό το υπέροχο μείγμα το ρίχνουμε πάνω στα στρωμένα (μισά) φύλλα κι από πάνω απλώνουμε τα υπόλοιπα φύλλα βουτυρώνοντας πάλι ένα ένα με φρέσκο βούτυρο. Κατόπιν χαράζουμε κάθετα λωρίδες χωρίς να φτάσουμε στον πάτο του ταψιού και στις ρωγμές βάζουμε πάλι φρέσκο βούτυρο (με το πινέλο).
Ραντίζουμε την επιφάνεια του ταψιού με νερό και ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς, αερόθερμο 1 ώρα. Προσοχή δεν ανοίγουμε το φούρνο !
Αφού ψηθεί το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς (εγώ το κάνω απόγευμα της μιας μέρας και το σιροπιάζω την επομένη το πρωί)
Οταν είναι κρύο λοιπόν το γλυκό το περιλούουμε με το καυτό σιρόπι να το αφήνουμε να το απορροφήσει με την ησυχία του !!!
Να θυμάστε κάτι φίλες μου όταν μαγειρεύετε παλιές συνταγές φαγητών ή γλυκών : Οι παλιές νοικοκυρές είχαν υπομονή και αφοσίωση, δεν έκαναν τίποτα άρπα κόλλα και κυρίως δεν είχαν το μυαλό να μπουν στο FB.

Αφού κρυώσει το γλυκό μας δεν το σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο ή πετσέτα γιατί θα μαλακώσουν τα φύλλα. Το σκεπάζουμε με τούλι.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ


Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Σκωπτικές ιστορίες των Θεοφανίων από την Εύβοια




Ο Ντελιγκανής και το πάθημά του

Από τα τέλη του 19ου αιώνα όλα τα μέρη της χώρας δημιουργούν τις νέες, δικές τους παραδόσεις. Μία απ’ αυτές που σχετίζεται με τα Θεοφάνεια διέσωσε και ο Τάσος Παπαποστόλου, με τον Ντελιγκανή, έναν άντρα μεγαλόσωμο που ζούσε στους Ωρεούς της Εύβοιας.

Ο Ντελιγκανής, που όλοι τον αποκαλούσαν Ποδάρια, για τα μεγάλα μακριά του πόδια, θέλησε μια χρονιά να πιάσει τον Σταυρό που έριχνε ο παπάς από την ψαρόσκαλα του χωριού στη θάλασσα. Δεδομένου δε, ότι κάθε χρόνο γινόταν ολόκληρη μάχη για το ποιος θα πιάσει πρώτος το Σταυρό, γεγονός που ο Ποδάριας θεωρούσε αντικανονικό και βλάσφημο για τη θρησκεία, ήρθε σε συνεννόηση με τον παπά να τον βοηθήσει να πιάσει εκείνος τον Σταυρό και τα λεφτά που θα μάζευε θα τα παραχωρούσε στην εκκλησία του χωριού.
Ο παπάς συμφώνησε και, όταν έφτασε η μέρα, ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του Ποδάρια που του φώναζε «Στα βαθιά, παπά! Στα βαθιά, παπά!», προκειμένου να μην μπορέσουν οι υπόλοιποι να φτάσουν ως εκεί. Με τη φράση «Εν Ιορδάνη», ο Σταυρός ρίχτηκε στη θάλασσα και ο Ποδάριας πέφτοντας στο νερό πρώτος έκανε μεγάλο πάταγο. Όμως το μακρύ σώβρακο που φορούσε φούσκωσε τόσο πολύ που δεν του επέτρεπε να κινηθεί. Έτσι, ακινητοποιημένος όπως ήταν, άρχιζε να βουλιάζει και να βγάζει μπουρμπουλήθρες από το στόμα.
Το αποτέλεσμα ήταν ο Σταυρός να χαθεί γιατί και οι υπόλοιποι έσπευσαν να τον βοηθήσουν.
Όσο για τον ιερέα, το φύσαγε και δεν κρύωνε, αφού, αντί να εισπράξει, αναγκάστηκε να πληρώσει για να αντικαταστήσει τον Σταυρό!



Αγιασμός στα Μεσοχώρια Καρυστίας 

Παλαιότερα και σύμφωνα με την παράδοση την παραμονή των Θεοφανίων οι ιερείς συνοδευόμενοι από τον νεωκόρο ή κάποιο μικρό παιδί γύριζαν και "άγιαζαν" τα σπίτια. Οι νοικοκυρές πάντα φρόντιζαν να λάμπουν από πάστρα τα σπίτια για να καλοδεχτούν τον ιερέα με τον Αγιασμό και συνηθιζόταν να δίνουν και κάποιο χρηματικό ποσό, ανάλογα με τη δυνατότητά τους, στον ιερέα που επισκεπτόταν το σπιτικό τους. Για κάποιους φτωχούς ιερείς μικρών χωριών τα παλιά χρόνια αυτό το "κάτι" που τους έδινε ο κόσμος την παραμονή των Θεοφανείων συμπλήρωνε το πενιχρό εισόδημά τους...
Σχετική είναι και η παρακάτω ιστορία που έγινε στα Μεσοχώρια Καρυστίας γύρω στο 1930 όπως λέγεται στην προφορική παράδοση του χωριού.
Κάποια φορά στα Μεσοχώρια, ένα χωριό γνωστό για τους έξυπνους και χωρατατζήδες κατοίκους του, την παραμονή των Θεοφανείων ο παπάς του χωριού γύριζε και "άγιαζε" τα σπίτια. Φτάνει και στο σπίτι μιας χήρας όπου βρήκε μόνο το Γιάννη τον δωδεκάχρονο γιό της ενώ η ίδια έλειπε. Ο παπάς ανησύχησε όταν είδε ότι έλειπε η νοικοκυρά του σπιτιού ... κι άρχισε να ψέλνει...κάνοντας τον εξής διάλογο με το παιδί :

-Εν Ιορδάνη.... πού 'ν η μάνα σου ρε Γιάννη;
- Στο ποταμό και πλένει.
- Βρε την καταραμένη
τέτοια μέρα και να πλένει; 
-Παπά μου έχει κι ένα δεκάρι
κει ποκάτω στο συρτάρι.
- Α την ευλογημένη
ας είν' καλά κι ας πλένει....




Επιμέλεια : 
Σοφία Μούτσου
Λυκειάρχης - τ. Δήμαρχος Στυρέων