Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Πεντανόστιμη πίτσα με μεράκι


Από την κ. Ειρήνη Τσιπτσή -  Αγδίνες βόρειας Εύβοιας 





Υλικά
Αλεύρι (τα έχω δοκιμάσει όλα, το καλύτερο το βρήκα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου, μαλακού τύπου)
Μαγιά ωμή 
Λίγο λάδι απ' τις ελιές μου
Αλάτι
Λίγο ρίγανη 
και όλα αυτά τα ζυμώνουμε καλά για να φτιάξουμε τη ζύμη μας 
Για τα άλλα υλικά ...
Τυριά ότι σας αρέσουν - εγώ κάνω μίξη τυριών
Σάλτσα από φρέσκια ντομάτα
Για τη βάση φρέσκα μανιτάρια, ζαμπόν,μπέικον και πιπεριά
Αλλά.....
Η νοστιμιά νομίζω ότι οφείλεται στο μεράκι γι' αυτό που κάνω !!!!

Καλή επιτυχία

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Αρνίσια παϊδάκια με πληγούρι και ξερά σύκα


Από το εστιατόριο "Στέκι των Δειπνοσοφιστών" στα Στύρα
Συνταγή του γνωστού σεφ Αντώνη Νέμετ που παρουσίασε το Στέκι των Δειπνοσοφιστών στον διαγωνισμό του Επιμελητηρίου Εύβοιας το 2013 για το "Πιάτο της Εύβοιας"


για καλύτερη ανάγνωση πατείστε στην εικόνα 


Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Το παραμύθι της γιαγιάς Σταυρούλας


Από την κ. Ολυμπία Βογιατζή - Αγιος Ιωάννης Αλιβερίου
Το παραμύθι όπως ακριβώς τόλεγε η γιαγιά μου η Σταυρούλα η Αντωνάκαινα





Ο Γιάννης και η Μαρία

Μια φορά τσαι ένα καιρό ήτανε ένας άντρας τσαι μια γεναίκα τσαι είχανε μια κόρη που τη λέγανε Μαρία.. Όταν έφτασε η ώρα να παντρευτεί τη γύρεψε ένα καλό παιδί, που το λέγανε Γιάννη. Στα ρεβωνιάσματα τσει που τρώγανε τελείωτσε το κρασί τσαι είπε ο πατέρας στη Μαρία.
-Δε πας Μαρία στο κατώγι να φέρεις κρασί; Άντε να ευχηθούμε τα καλορίζικα!
Πήρε η Μαρία το μαστροπά τσαι κατέβηκε στο κατώγι. Η ώρα πέρναγε μα η Μαρία άφαντη. Δε φαινέτανε πουθενά. Άσε που κρύωνε το φαϊ.
-Πάω να δω είπε η μάνα της γιατί αργεί το παιδί. Κατέβηκε στο κατώγι τσαι τι να δει! Η Μαρία καθέτανε χάμω, έκλαιγε με μαύρο δάκρυ τσαι το κρασί χυνέτανε.
-Τι έχεις Μαρία μου γιατί κλαις τηνε ρώτηξε.
-Άχου μάνα μου, στραβή είσαι ; Δε λέπεις το τσεκούρι που ναι κρεμασμένο πάνω πο το βαρέλι; Άχου μάνα μου, αν κάναμε με το Γιάννη ένα παιδί τσαι το στέλναμε να φέρει κρασί τσαι πετε το τσεκούρι τσαι το σκότωνε; Τι θα κάναμε οι καψεροί μάνα μου;
Δε πρόλαβε να ποσώσει τα λόγια της τσαι άρχισε να ρεκάζει τσαι η μάνα της. Κάθησε χάμω τσαι κλαίγανε παραμπέρι.
Ο πατέρας στεναχουρεύτηκε που αργούσανε οι γυναίκες.
-Γιάννη παιδί μου, κάτσε να πα να δω τι τρέχει τσαι θα γυρίσω αμέσως.
Μόλις κατέβηκε τις είδε να κλαίνε τσαι τις ρώτηξε.
-Μπα σε καλό σας τι πάθατε τσαι κλαίτε στα καλά καθούμενα;
-Άχου άντρα μου, δε λέπεις το τσεκούρι πο πάνω πο το βαρέλι; Αν η Μαρία μας έκανε ένα παιδί τσαι το στέλναμε να φέρει κρασί τσαι πετε το τσεκούρι τσαι μας το σκότωνε, τι θα κάναμε οι καψεροί άντρα μου;
Μόλις τ΄ άκουσε ο πατέρας κάθισε τσαι τούνος χάμω τσ’ έκλαιγε μαζί τους.
Ο Γιάννης στεναχουρεύτηκε τσαι κατέβηκε ο μαύρος να δει τι συμβαίνει. Τους είδε αγκαλιασμένους να κλαίνε τσαι το κρασί να τρέχει ποτάμι του σκοτωμού.
-Μωρέ τι πάθατε ούλοι σας τσαι κλαίτε ρώτηξε τσαι έκλεισε τη κάνουλα πο το βαρέλι.
-Άχου Γιάννη μου, μίλητσε η Μαρία, αν είχαμε ένα παιδί, το στέλναμε να φέρει κρασί τσαι πετε το τσεκούρι τσαι το σκότωνε, τι θα κάναμε οι μαυροσάρηδες Γιάννη μου;
-Να τι θα κάνατε είπε ο Γιάννης. Έπιασε το τσεκούρι, το ξεκρέμασε πο το καρφί τσαι το έβαλε πίσω πο το βαρέλι.
-Ακούστε, τους είπε. Θα πάω ένα ταξίδι. Άμα βρω άλλους τρεις μουρλούς, θα γυρίσω πίσω να παντρευτώ τη Μαρία. Άνι όμως δε βρω, μη με περιμένετε. Να της δώσετε άλλονε.
Ξεκίνησε ο Γιάννης και περβάταγε μέχρι το βράδυ. Σταμάτησε σ΄ ένα χωριό τσαι πήγε σε ένα χάνι να τσοιμηθεί. Το χωριό είχε πανηγύρι τσαι άδειο δωμάτιο δε βρήκε. Τονε βάλανε μαζί με άλλονε. Το πρωί ξύπνησε από ένα θόρυβο. Άνοιξε τα μάτια τσαι τι να δει. Ο άλλος είχε κρεμάσει το παντελόνι σε μια καρέκλα, έπαιρνε παραμάζεμα τσαι σάλταγε να μπει μέσα στο παντελόνι.
-Τι κάνεις ρε Χριστιανέ μου;
-Δε λέπεις; Θέλω να φορέσω το παντελόνι μου.
-Α μαύρε κουτρούλη. Στα χέρια το πιάνουνε τσαι το φορούνε τσαι του έδειξε πως. Μετά κούνησε το τσεφάλι, πλήρωσε τσαι έφυγε.
Το μεσημέρι έφτασε σε ένα χωριό. Καθώς περβάταγε, είδε σε ένα σπίτι μια γεναίκα ανεβασμένη στη σκεπή να τραβάει ένα σκοινί που ήτανε δεμένη μια γελάδα. Ντε, ντε της φώναζε τσαι δώστου τη τράβαγε να τηνε ανεβάσει στα κεραμίδια.
-Τι κάνεις του χάμω της φώναξε, θα το πνίξεις το ζο.
-Θέλω να το ταϊσω, του είπε.
Δίνει ένα σάλτο, ανεβαίνει τσαι τούνος στα τσεραμίδια. Μάνι – μάνι ξερίζωσε μερικά χερόβολα χορτάρι τσαι το πέταξε καταγής, μπροστά στη γελάδα.
-Έτσι ταϊζουνε τη γελάδα κυρά μου της είπε τσαι έφυγε σκεφτικός.
Τονε πήρε το βράδυ όταν έφτασε σε ένα άλλο χωριό και έψαχε να βρει κάπου να ξημερώσει. Περβάταγε στους δρόμους δεν άκουγε τσιμουδιά και ψυχή δε φαινέτανε πουθενά.
-Περίεργο είπε. Δε ζούνε άνθρωποι δω χάμω; Πήγε παραπέρα, τίποτες. Είναι κανείς εδώ; Φώναζε. Απόκριση δεν έπαιρνε. Κάποια στιγμή, έφτασε έξω πο το χωριό. Είδε κόσμο μαζεμένο τσαι άκουσε κλάματα. Ζύγωσε κοντά τσαι τι να δει. Ούλοι τούνοι, γύρω πο ένα πηγάδι, κρατάγανε κουβάδες, τους ρίχνανε μέσα, τους γεμίζανε νερό τσαι το αδειάζανε χάμω. Τσαι δώστου πάλι απ την αρχή και δώστου κλάματα και ρεκάρες.
-Τι κάνετε δω μαζεμένοι τσαι κλαίτε;
-Άσε μας ρε άνθρωπε στον πόνο μας. Δε λέπεις τι γίνεται; Έπεσε το φεγγάρι στο πηγάδι τσαι πνίγεται τσαι θέλουμε να το σώσουμε.
-Ρε είστε τελείως μουρλοί; Το φεγγάρι είναι ψηλά στον ουρανό, για τηράχτε πάνω. Τούνος είναι ο ίσκιος του.
-Το γλυτώσαμε το φεγγάρι, άρχισαν να φωνάζουν ούλοι μαζί τσαι πιάσανε το χορό.
Ο Γιάννης κούνησε πάνω κάτω το τσεφάλι του τσ’ έφυγε.
Γύρισε πίσω στο χωριό της Μαρίας τσαι παντρευτήκανε.
Έτσι ζήσανε αυτοί καλά τσαι εμείς καλύτερα.





Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Παλαμίδα στιφάδο


Από την κ. Μαρία Ρούπα - Ραπταίοι Μεσοχωρίων

Καθώς πλησιάζουμε σιγά-σιγά στα Χριστούγεννα και κατά τηνΟρθόδοξη εκκλησιά μας από τις 15 Νοεμβρίου ξεκινά και η νηστεία των Χριστουγέννων και τελειώνει στις 17 Δεκεμβρίου.
Στη νηστεία των Χριστουγέννων επιτρέπετε να τρώμε ψάρι κάθε μέρα εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Η παλαμίδα στιφάδο είναι μια σπεσιαλιτέ που φτιάχνουμε πολύ στο χωριό μου, τους Ραπταίους.




ΥΛΙΚΑ:
1 παλαμίδα περίπου ένα κιλό (αν βρούμε τουνάκι ακόμα καλύτερα γιατί έχει πιο ωραίο κρέας)
1 ½ κιλό κρεμμύδια για στιφάδο
3 σκελίδες σκόρδο
2-3 ντομάτες περασμένες στον τρίφτη
1 κουταλιά της σούπας πελτέ
2-3 φύλλα δάφνη
1 μικρό ξύλο κανέλα
4-5 κόκκους μπαχάρι
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1 ποτήρι του κρασιού ξύδι
Λίγο ρίγανη
Αλάτι-πιπέρι
(προαιρετικά αν θέλουμε μπορούμε να ρίξουμε και λίγο λευκό κρασί)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Καθαρίζουμε την παλαμίδα από τα εντόσθια και το κεφάλι,την πλένουμε καλά και την κόβουμε σε χοντρές φέτες τη βάζουμε σε μία λεκάνη μενερό και ξύδι και την αφήνουμε περίπου μία ώρα. Την βγάζουμε από το νερό καιτην βάζουμε σε τρυπητό να στραγγίσει καλά.
 Σε μία κατσαρόλα ρίχνουμε το ελαιόλαδο και μόλις κάψειρίχνουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο τα τσιγαρίζουμε λιγάκι γυρίζοντας την κατσαρόλα, ρίχνουμε την ντομάτα τον πελτέ διαλυμένο σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό,το ξύδι, τα μπαχαρικά, τη δάφνη τη ρίγανη και αλάτι-πιπέρι, συμπληρώνουμε με χλιαρό νερό να μισοσκεπάζει τα κρεμμύδια και αφήνουμε να πάρει δύο βράσεις.
Βάζουμε τα κομμάτια της παλαμίδας πάνω από τα κρεμμύδια, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και σιγοβράζουμε για 30-35 λεπτά περίπου να μαλακώσουν τα κρεμμύδια.
Δεν ανακατεύουμε τα φαγητό με κουτάλι για να μη μας λιώσουν τα κρεμμύδια και το ψάρι.
Μόνο γυρίζουμε κυκλικά την κατσαρόλα μία δύο φορές να μην μας κολλήσουν.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!!!

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Μύθοι και θρύλοι της Εύβοιας : Το τουλουμάτσι


Γράφει ο κ. Γιώργος Μπαμπαλής - Χαλκίδα
Η αληθινή αυτή ιστορία εξελίχθηκε στην περιοχή των χωριών της Κύμης στη δεκαετία του 1960.

Για καλύτερη ανάγνωση πατείστε πάνω στην κάθε φωτογραφία

σελ. 1.

σελ.2

σελ.3

σελ.4



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Δρόμοι της ομορφιάς, ηλιόστρατες της Χαλκίδας




Από τον κ. Γιώργο Μπαμπαλή - Χαλκίδα

Είναι η ώρα που αλλάζουν κατεύθυνση τα νερά στον πορθμό του Ευρίπου.
Κάθησα αρκετή ώρα παραπάνω στο γραφείο μου, κοιτάζοντας μαγεμένος τη θέα από το παράθυρο. Γίνομαι παιδί κι αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω, όσα βλέπω, σαν έκθεση, όπως στα μαθητικά μου χρόνια.  Περιγράφω μερικές σκηνές, όσο είναι δυνατόν ανα τις αποδόσει η φτωχική μου πένα.
- Τα νερά στην απέναντι πλευρά προς τον Καράμπαμπα , κυλούν ήρεμα προς το νοτιά και μόνο όταν φτάνουν στη γέφυρα συνωθούνται και στροβιλίζονται. Τα νερά στην προσκείμενη ευβοϊκή πλευρά κυλούν λιγότερο ήρεμα προς το βοριά, γιατί έχουν περάσει τη δοκιμασία της διέλευσης του στενωπού της γέφυρας. Οσο για τα νερά στη μέση του ρεύματος έχουν τρελλαθεί. Αυτά που κυλούν βόρεια συγκρούονται με αυτά που κυλούν νότια σχηματίζοντας κυκλικές δίνες, μερικές ήρεμες, ένας επίπεδος κύκλος- λάδι καταμεσίς του ρεύματος, μερικές ανήσυχες να τρέχουν γύρω γύρω κυκλικά σε τρελλό χορό, μερικές εντελώς ταραγμένες, με έντονους κυματισμούς και αφρισμένα βουναλάκια, μια ανορθόγραφη θαλασσοταραχή στη γύρω ήρεμη θάλασσα. 

- Ένα κοπάδι σαρδέλες, πολύ κοντά στην προκυμαία, κάτω από το γραφείο μου οδεύουν αργά προς το βοριά. Είναι εύκολο να τις διακρίνεις, γιατί κάθε τόσο πετάγονται ένα τι έξω από το νερό και ξαναπέφτουν δημιουργώντας πρόσκαιρο κυματισμό. Μερικές κολυμπούν ακριβώς πάνω στην επιφάνεια του νερού δημιουργώντας για λίγα μέτρα ένα αφρισμένο αυλάκι. Κακό δικό τους. Δεν τις αντιλήφθηκα μόνο εγώ αλλά κι ένας γλάρος που απότομα βούτηξε και έπιασε μια. Ενας μόνο είπα; Και δεύτερος και τρίτος και τέταρτος και ολάκερο σμήνος από γλάρους μαζεύτηκε στη στιγμή και όρμησε στις σαρδέλες. Μερικοί κατάφερναν με την πρώτη βουτιά να πιάσουν τη σαρδέλα τους και αμέσως σηκώνονταν στον αέρα χαρούμενοι,με το τρόπαιό τους στο ράμφος τους, άλλοι αποτύγχαναν στην προσπάθειά τους και κάθονταν για λίγο στον αφρό, μέχρι να σηκωθούν και να ξαναεπιχειρήσουν. Για αρκετή ώρα τους έβλεπαν να σηκώνονται και να βουτούν. Και σιγά σιγά το κοπάδι με τις σαρδέλες και το σμήνος με τους γλάρους ξεμάκραινε προς το βοριά.
- Ένα τουριστικό λεωφορείο σταθμεύει στην απέναντι πλευρά πριν από την πλαζ «Αστέρια». Κατεβαίνουν ένα σωρό άνθρωποι και στέκονται στα κάγκελα της προκυμαίας. Προφανώς θαυμάζουν το φαινόμενο της παλίρροιας, της αλλαγής της φοράς των νερών αλλά και την ομορφιά της παραλαίας της Χαλκίδας από τη γέφυρα μέχρι το Κόκκινο σπίτι και ακόμα πιο πέρα, το Φάρο της κακής Κεφαλής μέχρι και την Αρτάκη.
- Ένα ιστιοφόρο, με κατεβασμένα τα πανιά, έρχεται από το βοριά, πλησιάζει σιγά σιγά την παραλία, μανουβράρει και αράζει στο κρηπίδωμα λίγο πιο πάνω από μένα. Δένει το παλαμάρι στη δέστρα και οι επιβαίνοντες αποβιβάζονται. Σε λίγο απολαμβάνουν τον καφέ τους σε κάποια από τις παραλιακές καφετέριες.
- Ένα ταχύπλοο πέρασε κάτω από τη γέφυρα και διασχίζει ταχύτατα καταμεσίς το ρεύμα αφήνοντας πίσω του ένα αφρισμένο αυλάκι. Δυο τρεις γλάροι που λικνιζόντουσαν αμέριμνα στα κύματα πετάγονται απότομα στον αέρα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν ποιό τέρας πέρασε από δίπλα τους.
- Μια ομάδα αγοριών απέναντι με τα κανό τους κωπηλατούν προς τα νότια, χωρίς ανταγωνισμό,έτσι για τη χαρά της άθλησης, για την αγάπη της θάλασσας. Αρκετά μακριά από τη γέφυρα αλλάζουν κατεύθυνση, έρχονται προς το μέρος μου και συνεχίζουν προς το βοριά.Φτάνουν μέχρι τ'αυτιά μου οι χαρούμενες φωνές και οι αστεϊσμοί τους.
- Ενας ερασιτέχνης ψαράς έχει αράξει με το καλάμι τους ακριβώς από κάτω και έχει ρίξει το αγκρίστρι με το δόλωμα στη θάλασσα. Το τραβά και διακρίνω ένα σπάρο να ασημοκοπά στην άκρη της πετονιάς. Τον πιάνει στα χέρια του, τον κοιτά καλά καλά, ξαγκιστρώνει και τον ρίχνει στον κουβά με το θαλασσινό νερό που έχει δίπλα του. Ξαναδολώνει και ξαναρίχνει το αγκίστρι. Σήμερα άρχισε καλά το ψάρεμα. 
- Μια παρέα τριών ομηλίκων μου, ο ένας γνωστός μου, βαδίζει με γρήγορο βήμα κατά μήκος της προκυμαίας. Κάνουν το περπάτημά τους, την απογευματινή γυμναστική τους, αναπνέοντας το ιώδιο, ακούγοντας τον φλοίσβο του νερού, απολαμβάνοντας την ομορφιά του τοπίου. Θα ήθελα να ήμουν μαζί τους.
- Ένα ερωτευμένο ζευγαράκι κάθεται στο παγκάκι, στην άκρη της προκυμαίας, ακριβώς πάνω από το νερό και απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα. Σε κάποια στιγμή σηκώνονται, ο νεαρός  βγάζει τη φωτογραφική μηχανή και αποθανατίζει την καλή του, ίδια νεράιδα της θάλασσας, όπως προβάλλεται στα γαλανά νερά, ίδιο ασέρι του ουρανού, καθώς ο ήλιος χρυσώνει τα μαλλιά της. Δεν ξέρω αν είναι Χαλκιδαίοι ή περαστικοί. Νοιώθω όμως ότι αυτή η φωτογραφία θα είναι μια ξεχωριστή ανάμνηση της ζωής τους. 

- Μαγεύτηκα από το ηλιοβασίλεμα. Καθώς ο ήλιος κατεβαίνει για να ακουμπήσει το απέναντι βουνό, το Χτύπα, και οι ακτίνες του διασχίζουν πλάγια τον κόλπο του Ευβοϊκού, ένα φωτεινό ποτάμι, ένας χρυσαφένιος χείμαρρος σχηματίζεται μέσα στο νερό, από την κοντινή μου ακτή μέχρι την απέναντι, που η αντηλιά του σου θαμπώνει τα μάτια και σου αιχμαλωτίζει το μυαλό. Το αντίστοιχο φαινόμενος της νύχτας που οφείλεται στο φεγγάρι το λέμε φεγγαρόδρομο ή δρόμο της αγάπης. Εδώ θα το διακινδυνεύσω, αυτό το φαινόμενο της ημέρας, που απλώνεται στα μάτια μου, να το ονομάσω ηλιόστρατα - λιόστρατα ή δρόμο της ομορφιάς.
- Πανέμορφη Χαλκίδα, κόσμημα της Ελλάδας, στολίδι του κόσμου μας, μας χαρίζεις τόσο απλόχερα τις ομορφιές σου και εμείς πολλές φορές σε πληγώνουμε και σε καταστρέφουμε. Γιατί;

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ρεβυθάδα στο πήλινο


Από την κ. Σοφία Εφη Λούκα - Ταβέρνα Η ΦΛΟΓΑ Αγιος Ιωάννης Αλιβερίου 




Υλικά
500 γρ. ρεβίθια
2 κρεμμύδια ξερά κομμένα σε λεπτές φέτες
1 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο
1 κουταλιά της σούπας αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
2 φύλλα δάφνη
Λίγη μαγειρική σόδα για το μούλιασμα των ρεβυθιών
1 φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι

Εκτέλεση

Μουσκεύετε τα ρεβίθια σε άφθονο νερό στο οποίο έχετε διαλύσει λίγη σόδα, για 8 ώρες τουλάχιστον. Τα ξεπλένετε, τα στραγγίζετε και τα τρίβετε για να φύγουν οι φλούδες τους.
Αδειάζετε μέσα σε πήλινο σκεύος με καπάκι τα ρεβίθια και προσθέτετε τα κρεμύδια, το ελαιόλαδο, το αλάτι, το πιπέρι και τα φύλλα δάφνης. Ρίχνετε νερό τόσο όσο να σκεπαστούν καλά τα ρεβίθια και να περισσεύει νερό από πάνω τουλάχιστον 4 εκατοστά.
Κλείνετε με το καπάκι και σφραγίζετε με ζυμάρι που φτιάχνετε ως εξής: σε ένα μπολ αναμειγνύετε αλεύρι και νερό ώστε να πάρετε μια πολύ μαλακή ζύμη, την οποία απλώνετε γύρω από το καπάκι του πήλινου τσουκαλιού για να μη διαφεύγει καθόλου ο ατμός.
Βάζετε το πήλινο σκεύος στο φούρνο και ψήνετε στους 200 °C για 15’ - 20’. Κατόπιν χαμηλώνετε τη φωτιά στους 140 - 150 °C και ψήνετε το φαγητό για 5-6 ώρες ακόμη.

Καλή επιτυχία !!!