Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα από Κάρυστο, Στύρα και βόρεια Εύβοια

Από την κ. Σοφία Μούτσου - τ. Δήμαρχο Στυρέων

Μοναδικά τα παραδοσιακά κάλαντα της Εύβοιας ! Να τα πούμε ;


Ας δούμε αρχικά τα Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα της νότιας Εύβοιας που παρουσιάζουν αρκετές ιδιαιτερότητες σε σχέση με αυτά της υπόλοιπης Εύβοιας με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Κάλαντα της περιοχής Καρύστου - Μαρμαρίου που έχουν τις ρίζες τους στα βυζαντινά ακριτικά πρότυπα και τα Κάλαντα της περιοχής Στύρων που υπάρχουν ως δίγλωσσα δηλαδή στην ελληνική γλώσσα και στο παλαιό αρβανίτικο ιδίωμα της περιοχής αυτής. Τα Κάλαντα της νότιας Εύβοιας παρουσιάζουν ιδιαίτερο πλούτο εικόνων της φυσικής και αγροτικής ζωής.
Στη συνέχεια θα δούμε τα Κάλαντα ή "Τραγούδια" της βόρειας Εύβοιας που προσομοιάζουν με αυτά της Στερεάς Ελλάδας και κατατάσσονται γλωσσικά και φραστικά στην περιοχή της Στερεάς. 
Τα Κάλαντα της Καρύστου - Μαρμαρίου έχουν κοινά στοιχεία με τα Κάλαντα της βόρειας Εύβοιας ενώ τα Κάλαντα των Στύρων είναι εντελώς διαφορετικά καθώς είναι τα μόνα που παροτρύνουν τους νοικοκυρέους των σπιτιών να καλέσουν στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους και αποτελούν ξεχωριστή ενότητα στα παραδοσιακά τραγούδια. 


Καρύστου -Μαρμαρίου
Αρχιμηνιά, Καλή Χρονιά, καλώς μας ήρθε ο χρόνος.
Αγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία.
Βασίλη, πόθεν έρχεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;
Από τη μάνα έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω
Κάτσε να φας, κάτσε να πιεις κάτσε να τραγουδήσεις.
Εγώ γράμματα μάθαινα, τραγούδια δεν ηξεύρω.
Αν είσαι συ γραμματικός, πες μας την αλφαβήτα.
Χλωρό ραβδί, ξερό ραβδί, χλωρά βλαστάρια πέτα
και πάνω στα ξεβλάσταρα πέρδικες κελαηδούσαν,
δεν είν' πέρδικες μοναχές μον' είν' και τρυγονάκια,
και κάτω στις ριζούλες τους πηγάδια και λιβάδια,
πηγάδια πετροπήγαδα κι αυλές μαρμαρωμένες,
να κατεβαίνει η πέρδικα να πίνει , ν' ανεβαίνει,
να πλένει τη φτερούγα της, να λούζει τον αφέντη,
αφέντη, αφέντη, Λάφεντε, πέντε φορές αφέντη,
πέντε κρατούν το μαύρο σου κι έξι το χαλινό σου
και δέκα σε περικαλούν, αφέντη καβαλίκα.
Καβαλικεύεις χαίρεσαι, πεζεύεις καμαρώνεις.
Και τα σκοινιά του καραβιού να τα μαλαματώσεις,
στην πρύμη ειν' το μάλαμα, στην πλώρη το ασήμι,
που κοσκινίζουν τα φλουριά και δριμονίζουν τ΄άσπρα
κι απότα δριμονίσματα κέρνα τα παλικάρια,
κέρνα τα αφέντη, κέρνα τα, να πούμε και του χρόνου,
του χρόνου και τ' αντίχρονου σαν τούτες τις ημέρες
να 'στε καλά να χαίρεστε με μόσχους και κανέλες.
Κι εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει.
Και του χρόνου.



Κάλαντα περιοχής Στύρων
Η μεταγραφή του αρβανίτικου ιδιώματος γίνεται με βάση τα στοιχεία της Γλωσσολογίας (linguistics) για την απόδοση των ήχων καθώς είναι μόνο προφορική η "γλώσσα" αυτή και δεν υπάρχει αλφάβητο.

Μιρ να έρδι βίτι ιρί                             Με το καλό να έρθει ο νέος χρόνος
Μιρ τe να πλικίενj                               καλώς να μας αρέσει
Γκέγκενj βλέζερj γκεγκενj                 Ακούστε, αδέρφια, ακούστε
Σj νεστρ θόιν μοτμε                            σαν αύριο, έλεγαν παλιά,
Αϊ τσe οτ πρωτοβινj                            αυτός που θα πρωτόρθει
Τj μπιέρe αυλοπορτέζν                       να σας χτυπήσει την αυλόπορτα
Κα νj ντουμέ τj γιεπνj                         από ένα δώρο να του δώσετε
Ψε ιστ κλιsheσe πανηγυρ                    γιατί γιορτάζει η εκκλησία
Τσe ιsh νj νιέρι                                     που ήταν ένας άνθρωπος έναρετος
Νj νιέρι σιούμ γλυκομοίρj                  ένας άνθρωπος πολύ καλότυχος
Τσe εθο’ι’ν Σινβασίλe                         που τον έλεγαν Αγιο-Βασίλη.
Νj εθατeντρου κεϊ πeρ μπαστουν        Ενα ξερό ξύλο είχε για μπαστούνι
Εκej πeρ τe κουμπίσεϊ                         το είχε για ν’ακουμπάει,
νeμάλe τe aτe εθατe ντρου                  επάνω σ’αυτό το ξερό το ξύλο
ντι ζογκ ishve εδε κeντο’ι’ν                 δυο πουλιά ήταν και κελαηδούσαν
τσe κε’ι’ν σιτ σj διαμάντ                     που είχαν τα μάτια σα διαμάντια ,
χρυσάφ ντe φλιουτουράδ                    και χρυσαφένια φτερά.
Νκγρίχουνj βλεζερj βεshιουνj             Σηκωθείτε ,αδέρφια, ντυθείτε,
Κα κλιshια τe μος λίψενj                     από την εκκλησία να μη λείψετε,
Τeμjρ σπιρτ τe κeνj                              καλή ψυχή να έχετε .
Κα κλιshια πο τe πρίρενj                     Από την εκκλησία όταν γυρίσετε,
Ντe στeπj τe βeνj                                 στο σπίτι να πάτε
Σουφράν τe στρόνj                               το σοφρά να στρώσετε,
Τe χάνj εδέ τe πίνj                                να φάτε και να πιείτε
Πο τe γιέτ εδέ ντονj φτωχό                  Αν είναι και κανένας φτωχός ,
Ντον γκιτόν εσκρέτ εδέ sheμούντ       κανένας γείτονας έρημος και άρρωστος ,
Τι θονj εδέ ατία τe βίνj                         να του πείτε και αυτού να έρθει ,
Τe χα’ι’ εδέ τe pij                                 να φάει και να πιει.
Αντe γιένj γεωργόνj                             Αν είστε γεωργοί ,
Νj μίλj shosh μπουκ τe μπeνj               χίλια κόσκινα στάρι να κάνετε .
Αντe γιένj τσοπάν με δι εδέ με δεν      Αν είστε τσοπάνηδες με γίδια και με πρόβατα ,
Νιόρα του θρέσινe κοπέν                     Γρήγορα να σας φωνάζουν στο κοπάδι.*
Αντe μπeνj νιάτρ πουν                          Αν κάνετε άλλη δουλειά,
Διαφορί τe κένj λιούμ                           Το κέρδος σας να είναι ποτάμι.
Ζότι ε ζόνια ε στeπίς                             ο νοικοκύρης και η κυρά του σπιτιού,
Βίτρα shιούμ τe ρόιν                             Χρόνια πολλά να ζήσουνε.
Εδέ μοτ τe γιέμι μjρ                              Και του χρόνου να είμαστε καλά ,
Τe θόμι μέτα Σινβασίλινe                     να πούμε πάλι τον Άγιο Βασίλη,
Με γκόλνje εδέ με λύρeνe                    με το στόμα και με τη λύρα!

*Όταν το κοπάδι χίλιαζε, έβαζαν τον ντελάλη για φωνάξει το γεγονός στην περιοχή……




Κάλαντα της Βόρειας Εύβοιας 
Τα Κάλαντα αυτά λέγονταν "Τα Τραγούδια" και τα έψαλλαν το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά στις γειτονιές.
Η παραλλαγή που παρουσιάζουμε εδώ είναι από την περιοχή της Δίρφυς.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψιλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή κι αρχή καλός μας χρόνος, εκκλησιά με τ' Αγιος Θρόνος.
Αρχή που βγήκε ο Χριστός Αγιος και Πνευματικός
στη γη, στη γη να περπατήσει και να μας και να μας καλοκαρδίσει.
Αγιος Βασίλης έρχεται, άρχοντες τον κατέχετε;
Από, από την Καισαρεία, συ (ει)σ' αρχόντισσα είσ' αρχόντισσα κυρία.
Βαστά εικόνα και χαρτί ζαχαροκάντιο ζυμωτή, χαρτί, χαρτί και καλαμάρι
δες και με, δες και με το παλλικάρι.
Το καλαμάρι έγραφε, τη μοίρα μου την έλεγε και το, και το χαρτί ομίλει
άσπρε μου, άσπρε μου χρυσέ μου κρίνε.
Βασίλη μ' πούθε(ν) έρχεσαι και δε μας καταδέχεσαι
και που και πούθε κατεβαίνεις και δε μας και δε μας αναπαντένεις.
Από τη μάνα μ' έρχομαι και γω σας καταδέχομαι, και στο και στο σκολειό μου πάω
δε μου λέ, δε μου λέτε τι να κάνω;
Κάτσε να φας, κάτσε να πγεις, κάτσε τον πόνο σου να πεις, κάτσε κάτσε να τραγουδήσεις
και να μας και να μας καλοκαρδίσεις.
Εγώ γραμματικός ειμαί, τραγου, τραγούδια δεν ηξέρω.
Αν είσ' εσύ γραμματικός πες μας πες μας την αλφαβήτα
και στο ραβδί του 'κουμπησε να πει, να πει την άλφαβήτα.
Και το ραβδί ξερό ήτανε, χλω χλωρούς βλαστούς πετάει,
κι απάνω στα βλαστάρια του και στα περικοκλάδια του
περδί, περδίκια κελαηδούσαν.
Δεν είν' μονάχα πέρδικες είν', είν' κι άσπρα περιστέργια.
Τα περιστέργια πέταξαν και παν, και παν στις κρύες βρύσες.
Παίρνουν νερό στα νύχια τους και χιο, και χιόνι στα φτερά τους,
να λούσουν τον αφέντη τους, να ρα, να ράνουν τη (γ)κυρά τους.
Κι απού χρον'.

Ακούστε τα και στο ηχητικό :



ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Βασιλόπιτες από τη βόρεια Εύβοια

Βασιλόπιτα με τυχερό ρόδι
Από την κ. Θεανώ Περήφανου - Σπιάδα Λίμνης
Η βασιλόπιτα των παιδικών μας χρόνων με άρωμα βόρειας Εύβοιας και τυχερό ρόδι!!!


Μια συνταγή αγαπημένη, γεμάτη αρώματα και αναμνήσεις… Πολύ εύκολη, μυρωδάτη και γευστική, εδώ και χρόνια συντροφεύει κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά μας…
Υλικά:
250 γρ. βούτυρο γάλακτος ή βιτάμ
οχτώ αβγά (κατά προτίμηση φρέσκα)
ένα κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
ένα φλιτζάνι κονιάκ ή λικεράκι της αρεσκείας σας (δένει απόλυτα με τα υπόλοιπα υλικά ο,τι και αν χρησιμοποιήσετε)
500 γραμμάρια ζάχαρη
χυμό από έξι πορτοκάλια
ένα κουταλάκι σόδα
δύο κουταλάκια μπέικιν
ένα κουταλάκι ξύσμα λεμονιού
ένα κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού
μαστίχα κοπανισμένη
άχνη ζάχαρη (ένα σακουλάκι)
ένα ρόδι

Εκτέλεση
Χτυπάμε πολύ καλά το βούτυρο μέχρι να ασπρίσει. Στη συνέχεια τους κρόκους με τη ζάχαρη και τους ρίχνουμε στο βούτυρο. Ρίχνουμε επίσης κονιάκ ή λικέρ (ένα φλιτζανάκι) και το χυμό πορτοκαλιού στον οποίο έχουμε διαλύσει τη σόδα.
Προθέρμανση του φούρνου στους 180 βαθμούς. Περνάμε το αλεύρι μας από κόσκινο και το ανακατεύουμε με το ξύσμα πορτοκαλιού - λεμονιού, την κοπανισμένη μαστίχα και με το μπέικιν.
Θα προσθέσουμε εναλλάξ στο μίγμα μας βούτυρο - κρόκους, το αλεύρι και τη μαρέγκα. Ανακατεύουμε το υλικό μας ελαφρά μέχρι να δούμε ότι γίνεται ένα πηχτός χυλός.
Η ώρα του τυχερού νομίσματος:
Πλένουμε καλά το νόμισμα, το τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο και το ρίχνουμε στο μίγμα. Αδειάζουμε σε βουτυρωμένο ταψί και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μία ώρα περίπου.
Δοκιμάζουμε, βυθίζοντας τη λάμα ενός μαχαιριού, αν βγει καθαρή, η βασιλόπιτα είναι έτοιμη, διαφορετικά ψήνουμε για λίγα λεπτά ακόμη.
Μόλις ψηθεί την αποσύρουμε από το φούρνο, τη σκεπάζουμε από πάνω με ένα πανί και την αφήνουμε να κρυώσει.
Αφού κρυώσει και μετά την αλλαγή του χρόνου, τη ξεφορμάρουμε σε πιατέλα εορταστική, την πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη (να μοιάζει όλη χιονισμένη) και τη στολίζουμε από πάνω με ρόδι. Γράφουμε Χρόνια Πολλά, το νέο έτος, ευχές, ο,τι επιθυμεί ο καθένας.

Για την οικογένεια μας ο στολισμός με το ρόδι είναι έθιμο χρόνων και κάθε σποράκι που τοποθετούμε συμβολίζει και μια ευχή.

Με Υγεία και Χαρά για όλους ο καινούργιος χρόνος!!!
Χρόνια Πολλά, Καλά και Τυχερά!!!



Βασιλόπιτα παραδοσιακή από το Μαντούδι


Από τη κ. Σούλα Καντζούρα - Μαντούδι 



Υλικά

5 αυγά
μία κούπα ζάχαρη
μισή κούπα βούτυρο
δύο κούπες αλεύρι
δύο βανίλιες
ένα μπέικιν πάουντερ
ξύσμα και χυμό από ένα πορτοκάλι

Εκτέλεση

Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι το μίγμα να γίνει ένα και να ασπρίσει. Στη συνέχεια βάζουμε ένα ένα τα αυγά, τις βανίλιες και το μπέικιν. Ρίχνουμε το ξύσμα, το χυμό πορτοκαλιού, το αλεύρι - φυσικά το τυχερό μας νόμισμα (τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο) - και ψήνουμε την πίτα μας σε μέτριο φούρνο.
Μόλις η πίτα μας κρυώσει, τη στολίζουμε κατά προτίμηση, όπως μας αρέσει
Καλή Επιτυχία με τις πιο θερμές ευχές για το νέο έτος από το Μαντούδι!!!





Βασιλόπιτα με πορτοκάλια από τη Σπιάδα της βόρειας Εύβοιας

Από την κ. Νάνσυ Καπελαρή - Σπιάδα




Υλικά:

750 γραμ. Αλεύρι
500 γραμ. ζάχαρη
160 γραμ. βούτυρο
5 αυγά
5 πορτοκάλια
μισό ποτηράκι κονιάκ
1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
Προαιρετικά κανέλλα ή ξύσμα πορτοκαλιού ή ξύσμα λεμονιού ότι σας αρέσει περισσότερο!

Εκτέλεση:

Στύβουμε τα πορτοκάλια και στο χυμό ρίχνουμε το κονιάκ. Κρατάμε λίγο από το μίγμα σε ένα ποτήρι για να διαλύσουμε τη σόδα.
Σπάζουμε τα αυγά και χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια, τα οποία χτυπάμε σε μαρέγκα.
Χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν, ρίχνουμε το βούτυρο που έχουμε λιώσει πριν, το χυμό πορτοκάλι, τη σόδα, το αλεύρι και τελευταία τη μαρέγκα ανακατεύοντας πιο μαλακά.
Ψήνουμε για περίπου 40 με 45 λεπτά, ανάλογα το φούρνο μας.

Καλή Επιτυχία και Καλή Χρονιά!





Βασιλόπιτα με στραγγιστό γιαούρτι από το Δρυμώνα 

Από την κ. Σέβα Κούβαρη - Δρυμώνας βόρειας Εύβοιας




Υλικά: 
Δύο ποτήρια ζάχαρη
Πέντε αυγά
Ένα βιτάμ
Ξύσμα πορτοκαλιού
Ένα μπείκιν πάουντερ
Τρεις βανίλιες
Δύο ποτήρια αλεύρι
Γιαούρτι στραγγιστό σακούλας

Εκτέλεση:
Ρίχνουμε πρώτα τη ζάχαρη, τους κρόκους από τα αυγά και μετά το γιαούρτι. Τα χτυπάμε καλά και προσθέτουμε το βιτάμ με τα ασπράδια, αφού πρώτα τα έχουμε χτυπήσει μόνα τους και έχουν γίνει μαρέγκα.
Προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού, στη συνέχεια το μπείκιν, τις βανίλιες και τελευταίο το αλεύρι.
Ρίχνουμε και το τυχερό μας νόμισμα και ανακατεύουμε όλα τα υλικά μας πολύ καλά. Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς.
Μόλις η πίτα μας κρυώσει τη πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη και τη στολίζουμε με εορταστικά διακοσμητικά ζαχαρωτά κατά προτίμηση…

Καλή επιτυχία και με Υγεία ο καινούργιος χρόνος για όλους!!! 



Βασιλόπιτα : Το έθιμο και οι συνταγές

Πώς δημιουργήθηκε αυτό το έθιμο 
Από τον κ. Σταμάτη Μούντριχα - Αγιος Γεώργιος Αυλωναρίου



Το έθιμο της βασιλόπιτας, στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη έχει τις ρίζες του στην εποχή που έζησε ο Μέγας Βασίλειος Επίσκοπος Καισαρείας (330-371μ.Χ)
Από την ιστορία γνωρίζουμε ότι το 370 μ. Χ., μετά τον θάνατο του Ευσεβίου ο αυτοκράτορας Ουάλης αναγκάστηκε να δεχτεί ως Επίσκοπο Καισαρείας τον Βασίλειο, παρά το ότι ο ίδιος ήταν Αρειανός. Την εποχή αυτή ήταν σε έξαρση η αυτοκρατορική βία για την καθιέρωση του Αρειανισμού. Φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια και μεγάλος διωγμός σε βάρος των Ορθοδόξων ήταν η κατάσταση που επικρατούσε. 
Αφού λοιπόν ο Βασίλειος δεν συμμορφωνόταν, ο Ουάλης έστειλε τον έπαρχο Δομίτιο Μόδεστο με στρατό να αναγκάσει τον Βασίλειο να ασπαστεί τον Αρειανισμό.
Στο σημείο αυτό, σταματάει η ιστορία και παίρνει τη θέση της ο θρύλος όπου μιλάει η ψυχή και η ανθρώπινη καρδιά. Η παράδοση και ο θρύλος που έδωσαν το έθιμο της βασιλόπιτας που και σήμερα έχει εξέχουσα θέση στην Ελληνική οικογένεια.
Αφού λοιπόν κυκλώθηκε η Καισάρεια και ο Μόδεστος ζήτησε να γίνει δεκτό το μήνυμα του Αυτοκράτορα, με την απειλή σύλληψης του Βασιλείου, ο λαός της πόλης έκανε το εξής περίεργο. Μαζεύτηκαν μπροστά στην πόρτα της Επισκοπής και άφησαν όσα χρυσά νομίσματα διέθετε ο καθένας. Την επομένη μέρα που ο Μόδεστος πήγε να συναντήσει τον Βασίλειο έμεινε κατάπληκτος από τον όγκο του χρυσού, με τον οποίο θα μπορούσαν να πάρουν χιλιάδες μισθοφόρους και να κατατροπώσουν τον στρατό του Ουάλη. 
Με θαυμασμό και φόβο ο Μόδεστος εισηγήθηκε να περιμένουν καλύτερες συνθήκες και απεχώρησε.
Τότε ο Βασίλειος βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε να βρεί άμεσα λύση. Τι θα γινόταν με όλα αυτά τα χρυσά νομίσματα, εκτεθειμένα στην είσοδο της Επισκοπής, που δεν γνώριζε και σε ποιόν ανήκαν; 
Κάλεσε το λαό να εφαρμόσει την οδηγία του. Κάθε σπίτι θα ζύμωνε ένα ψωμί και μέσα θα έβαζε ένα χρυσό νόμισμα. Έφεραν όλοι τα ψωμιά και ο ιεράρχης τα μοίρασε στο πλήθος. Κανένας δεν παραπονέθηκε τι πήρε πίσω. Όλη την νύχτα βάσταξε η δουλειά και το πρωί ξημέρωνε Πρωτοχρονιά. Έτσι το έθιμο παρέμεινε σε ανάμνηση της ιστορικής αυτής στιγμής.


ΣΥΝΤΑΓΕΣ 
1. Βασιλόπιτα γεμιστή κέικ με γιαούρτι της Μαρίας Ρούπα - Ραπταίοι Μεσοχωρίων
2. Με μαχλέπι, μοσχοκάρυδο και μαστίχα της Τόνιας Παλαμίδη - Κάρυστος
3. Με γιαούρτι, καρύδια και βανίλια της Γιώτας Αλούκου - Στύρα
4. Με κονιάκ και ξύσμα λεμονιού της Αριστέας Τόλια - Αλμυροπόταμος
Δείτε αναλυτικά τις συνταγές:

-----------------
Από την κ. Μαρία Ρούπα - Ραπταίοι Μεσοχωρίων 
Βασιλόπιτα γεμιστή - Κέικ με γιαούρτι



Υλικά  
Για την επικάλυψη
3 κουταλιές βούτυρο
1/3 κούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/3 κούπας ψιλοκομμένα καρύδια
2 κουταλιές ζάχαρη
2 κουταλιές ζάχαρη καστανή
¼ κουταλάκι κανέλα
¼ κουταλάκι αλάτι
¼ κουταλάκι μπέκιν πάουντερ
Για τη γέμιση
1 κούπα ψιλοκομμένα καρύδια
2 κουταλιές ζάχαρη
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη
1 κουταλάκι κανέλα
1 κουταλιά κακάο
Για το κέικ
3 κούπες αλεύρι που φουσκώνει
¼ κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
1 κούπα μαργαρίνη soft
1 2/3 κούπας ζάχαρη
4 μεγάλα αυγά
1 κούπα ξινή κρέμα ή γιαούρτι στραγγιστό.
Εκτέλεση
Σε ένα μπολ βάζουμε όλα τα υλικά για την επικάλυψη και τα ανακατεύουμε να γίνουν σαν ψίχουλα χοντρά.Σε ένα άλλο μπολ ανακατεύουμε τα υλικά για τη γέμιση.
Χτυπάμε στο μίξερ τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη, χωρίς να σταματήσουμε το χτύπημα προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά, μετά από κάθε αυγό ρίχνουμε μία κουταλιά της σούπας από το αλεύρι, ρίχνουμε τη βανίλια, τη κρέμα ή το γιαούρτι και στο τέλος το αλεύρι.
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε καλά μία φόρμα δαχτυλίδι 28εκ και ρίχνουμε το μισό μείγμα του κέικ, πασπαλίζουμε το μείγμα της γέμισης και από πάνω στρώνουμε το υπόλοιπο κέικ τελειώνουμε με την επικάλυψη. Βάζουμε το φλουρί και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για μία ώρα περίπου στη τελευταία σχάρα στις αντιστάσεις, για να δούμε αν έχει γίνει βυθίζουμε ένα μαχαίρι στο κέντρο και αν βγει καθαρό σημαίνει ότι είναι εντάξει. Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει, ξεφορμάρουμε τη βάζουμε σε μία πιατέλα και στολίζουμε….
Είναι μία πολύ ωραία βασιλόπιτα, εγώ την φτιάχνω τα δύο τελευταία χρόνια και δεν μένει ψίχουλο….
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ….!!!!!


---------------------
Από την κ. Τόνια Παλαμίδη - Κάρυστος
Βασιλόπιτα με μαχλέπι, μοσχοκάρυδο και μαστίχα



ΥΛΙΚΑ
200 γραμ. βούτυρο φρέσκο αγελαδινό
3 αυγά
2 φλυτζ. τσαγιού ζάχαρη
1 φαρίνα
1 βανίλια
1 πρέζα μαστίχα κοπανισμένη
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
1 κουταλάκι του γλυκού κοφτό μαχλέπι
ξύσμα από 1 μεγάλο πορτοκάλι μεγάλο
τον χυμό από το πορτοκάλι που ξύσαμε (είναι μισό φλυτζάνι τσαγιού περίπου) Στο υπόλοιπο μισό του φλυτζανιού συμπληρώνουμε γάλα φρέσκο.
άχνη ζάχαρη για την διακόσμηση

ΕΚΤΕΛΕΣΗ 

Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει και κατόπιν ρίχνουμε τα μυρωδικά, μαχλέπι, μαστίχα, μοσχοκάρυδο, βανίλια, ξύσμα πορτοκαλιού, χτυπάμε και στην συνέχεια ρίχνουμε ένα ένα τα αυγά και κατόπιν διαδοχικά το αλεύρι με τον ανάμεικτο χυμό πορτοκαλιού με το γάλα. 
Αφού χτυπηθούν λίγο σταματάμε το χτύπημα και παίρνουμε μια στρογγυλή αποσπώμενη φόρμα, στρώνουμε λαδόκολα στον πάτο, την κλείνουμε πάλι με το στεφάνι την φόρμα και αδειάζουμε το μείγμα. Με μια σπάτουλα στρώνουμε την επιφάνεια και σε κάποια σημεία της πίτας βάζουμε το "φλουρί" τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο. 
Την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα για 45-50 λεπτά ανάλογα με το φούρνο μας.
Αφού ψηθεί τη βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε να κρυώσει και τη διακοσμούμε ανάλογα με τα γούστα μας.

--------------------
Από την κ. Γιώτα Αλούκου  - Στύρα
Με γιαούρτι, καρύδια και βανίλια


Υλικά:

1 μαργαρίνη 250 γρ
2 φλυτζ. τσαγιού ζάχαρη
4 αυγά
2 βανίλιες σκόνη
400 γρ. γιαούρτι στραγγιστό
Ξύσμα απο ένα πορτοκάλι
1 φλυτζ τσαγιού χυμό πορτοκάλι
500 γρ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
1 φλυτζ. τσαγιού κομμένα καρύδια
Εκτέλεση:
Χτυπάτε πάρα πολύ καλά τη μαργαρίνη με την ζάχαρη μέχρι να γίνει αλοιφή. Προσθέτετε ένα - ένα τα αυγά και τις βανίλιες. Ρίχνετε το γιαούρτι, το ξύσμα και το χυμό πορτοκαλιού. Αφού διπλοκοσκινίσετε το αλεύρι με το μπείκιν πάουντερ, τα ρίχνετε στο μείγμα χαμηλώνοντας την ταχύτητα του μίξερ. Συμπληρώνετε και τα καρύδια αλευρωμένα. Βουτυροαλευρώνετε το ταψί σας και ρίχνετε το μείγμα. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 70 λεπτά περίπου.

-------------------
από την κ. Αριστέα Τόλια - Αλμυροπόταμος
Η βασιλόπιτα της γιαγιάς μου της Αριστέας με κονιάκ και ξύσμα λεμονιού


Υλικά
½ κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
5 αυγά
½ κιλό ζάχαρη
1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι
1 ποτηράκι κονιάκ
1 πακέτο μεγάλο βούτυρο Κερκύρας
Ξύσμα από πορτοκάλι και λεμόνι
3 κουταλάκια μπέκιν πάουντερ
Ελάχιστη σόδα

Εκτέλεση
Χτυπάμε το βούτυρο, προσθέτουμε τη ζάχαρη, τους κρόκους, το κονιάκ, το πορτοκάλι με τη σόδα, το ξύσμα, το αλεύρι με το μπέκιν και τέλος τα ασπράδια μαρέγκα.
Ταψί Νο 32 βουτυρωμένο και στρωμένο με λαδόκολλα. Ψήνουμε στους 180ο σε προθερμασμένο φούρνο.
Καλή Επιτυχία


Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Οι κουραμπιέδες της Αριστέας

από την κ. Αριστέα Τόλια - Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
"Οι κουραμπιέδες της γιαγιάς μου της Αριστέας"



Υλικά
1.200 γραμμάρια Αλεύρι
650 γραμμάρια Βούτυρο γάλακτος λιωμένο (από ελληνικό αιγοπρόβειο γάλα)
1 κουταλιά σούπας ζάχαρη άχνη
1 κρόκος αυγού
½ ποτηράκι κονιάκ
½ κουταλάκι του γλυκού σόδα φαγητού
Βανίλια

Παρασκευή
Χτυπάμε βούτυρο, ζάχαρη, κρόκο, σόδα, βανίλια, κονιάκ. Τέλος προσθέτουμε το αλεύρι.
Ψήνουμε στους 200 C για 15 λεπτά.

Σημ. Οταν τους «κρύβουμε» στην άχνη προσθέτουμε σε αυτή ένα κουταλάκι νισεστέ


Καλή επιτυχία

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Η λαϊκή μουσική παράδοση της νότιας Καρυστίας


από την κ. Σοφία Μούτσου - τ. Δήμαρχο Στυρέων

H λαϊκή παράδοση της νότιας Καρυστίας σε ένα πολύ σημαντικό ντοκυμαντέρ, πραγματικό ντοκουμέντο με τη Δόμνα Σαμίου που γυρίστηκε με το συνεργείο της ΕΡΤ τη δεκαετία του 1970 στα πλαίσια των εκπομπών "Μουσικό Οδοιπορικό στην Ελλάδα".
Κάρυστος - Καβοντόρος - Στύρα και τα χωριά τους μέσα από τη μουσική παράδοση της λύρας, του νταουλιού, της γκάιντας ......Ενας αλλιώτικος μοναδικός κόσμος που σήμερα κοντεύει να ξεχαστεί!!!
Στο χέρι μας είναι ...και στην καρδιά μας βεβαίως...να κρατήσουμε ζωντανή την παράδοση αυτού του τόσο αγαπημένου και τόσο λίγο προβεβλημένου τόπου.
Μακρυά από λαϊκισμούς της κακιάς ώρας αλλά με γνώση, επίγνωση και σεβασμό !!!




Ευχαριστώ τον κ. Γιάννη Δραπανιώτη για την σχετική παρέμβασή του στις ΓΕΥΣΕΙΣ 

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Χρόνια πολλά! Να τα πούμε;


Με Κάλαντα των Στύρων και των Καψάλων
με μικρές παραλλαγές και στα άλλα χωριά του πρώην δήμου Στυρέων


Ο περίφημος πίνακας του Λύτρα "Κάλαντα" 1837

Στα μέρη μας τούτες τις άγιες μέρες πριν έρθει η παγκοσμιοποίηση να χαλάσει ότι όμορφο μας παρέδωσε η λαϊκή ψυχή τα παιδιά έβγαιναν συντροφιές συντροφιές, χτυπούσαν τις πόρτες των γειτόνων σ' όλο το χωριό και με αυτοσχέδια μουσικά όργανα έψαλλαν τα τοπικά κάλαντα.
Οι νοικοκυραίοι τα καλοδέχονταν και τα φίλευαν εκτός από νομίσματα, όσοι είχαν βέβαια, και καλούδια του σπιτιού πορτοκάλια, καρύδια, σύκα ξερά, αμύγδαλα, γλυκά των ημερών.
Το χωριό γέμιζε παιδικές χαρούμενες φωνές και οι μυρωδιές από τα παραδοσιακά γλυκίσματα και φαγητά που ετοίμαζαν οι νοικοκυρές ξεχύνονταν παντού δίνοντας το μοναδικό χρώμα των Χριστουγέννων στη νότια Καρυστία.
Τα όμορφα τοπικά μας κάλαντα που έχουν σχεδόν ξεχαστεί σήμερα είναι :

Χριστούγεννα πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του Χρόνου
για βγείτε, δείτε, μάθετε που ο Χριστός γεννιέται
γεννιέται κι’ αναθρέφεται με μέλι και με γάλα
το μέλι τρων οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες
και το μελισσοχόρταρο το τρώνε οι κυράδες.
Ανοίχτε τα σεντούκια σας τα κατακλειδωμένα
και δώστε μας τον κόπο μας απ’ το χρυσό πουγγί σας.
Αν είστε από τους πλούσιους φλουριά μη τα λυπάστε,
αν είστε από τους δεύτερους τάλλαρα και δραχμίτσες
κι’ αν είστε απ’ τους πεντάφτωχους ένα ζευγάρι κότες
Και σας καληνυχτίζουμε πέστε να κοιμηθείτε
ολίγον ύπνον πάρετε και ευθύς να σηκωθείτε
στην εκκλησιά να τρέξετε μ’ όλη την προθυμία
και του Χριστού ν’ ακούσετε την Θεία λειτουργία.

Και του Χρόνου και εις έτη πολλά.

Όταν τα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα δεν έμεναν ευχαριστημένα από το νοικοκύρη, ή όταν δεν τους άνοιγαν την πόρτα, τα λόγια ήταν σκωπτικά:
Αφέντη μου, στην κάπα σου χίλιες χιλιάδες μέρες,
άλλες γεννούν, άλλες κλωσούν, άλλες αυγά μαζώνουν...
κι άλλα διάφορα σκωπτικά ανάλογα με τη φαντασία των παιδιών και τα "κουσούρια" του σπιτιού....




Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά
όση περισσότερη μπορούμε να δώσουμε
και να πάρουμε τούτες τις μέρες !!! 


ΣΗΜ. Τα παραδοσιακά μας κάλαντα έχουν καταγράψει και έχουν διασώσει στα έργα τους οι Χρήστος Μητροπέτρος (1990) και Ευάγγελος Γλυκός (2000).


Από το Ιστολόγιο http://sofia-moutsou.blogspot.gr/ της κ.Σοφίας Μούτσου τ. Δημάρχου Στυρέων

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Το ευλογημένο Χριστόψωμο

από την κ. Σοφία Μούτσου - τ. Δήμαρχο Στυρέων
Χριστόψωμο είναι το ψωμί ή η κουλούρα που προετοιμάζεται ειδικά για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Φέρει το σημείο του σταυρού καμωμένο με ζυμάρι καθώς και διάφορα κεντίδια δηλαδή σχέδια καμωμένα και αυτά από ζυμάρι ή εγχάρακτα πάνω στο ψωμί. Στις αγροτικές περιοχές τα κεντίδια του Χριστόψωμου αναπαριστούν εικόνες από τον αγροτικό βίο με φύλλα, κλήματα, ζώα κλπ. Συνήθως διακοσμείται με καρύδια ή αμύγδαλα και σουσάμι. Οι τεχνίτρες και άξιες νοικοκυρές διακοσμούν όσο πιο ωραία μπορούν το Χριστόψωμο και μερικά απ' αυτά είναι πραγματικά έργα τέχνης.
Την ημέρα των Χριστουγέννων ο νοικοκύρης του σπιτιού κόβει το Χριστόψωμο και το μοιράζει στα μέλη της οικογένειας ευχόμενος "Χρόνια Πολλά" στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Στη ελληνική λογοτεχνία το Χριστόψωμο αναφέρεται στα περισσότερα εορταστικά αναγνώσματα και περίφημο είναι το "Χριστόψωμο" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη





Η ΣΥΝΤΑΓΗ
Υλικά
1/2 κιλό μαλακό αλεύρι
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη λευκή
25 γραμμάρια μαγιά φρέσκια
1 αυγό
1 κουταλάκι γλυκού γλυκάνισο
1 κουτάλι σούπας βούτυρο (αν βάλετε πρόβειο δίνει εξαιρετικό άρωμα)
1 1/2 φλυτζάνι νερό
5 ml ανθόνερο
Καρύδια ολόκληρα αναποφλοίωτα
Σουσάμι (προαιρετικά)

Παρασκευή
Διαλύουμε τη μαγιά και τη ζάχαρη σε μισό φλυτζάνι χλιαρό νεράκι και ρίχνουμε ένα φλυτζάνι αλεύρι κάνοντας μια ζύμη αραιή. Αφήνουμε σε χλιαρό μέρος να φουσκώσει για 15 λεπτά αφού προηγουμένως έχουμε σκεπάσει το σκεύος.
Βράζουμε και σουρώνουμε το γλυκάνισο.
Οταν η ζύμη μας φουσκώσει προσθέτουμε και το υπόλοιπο αλεύρι, το βούτυρο, το αυγό, το γλυκάνισο και το ανθόνερο. Ρίχνουμε και το υπόλοιπο νερό και ζυμώνουμε μέχρι να γίνει ελαστική και μαλακή η ζύμη.
Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί και βάζουμε τη ζύμη. Απ' αυτή κόβουμε ένα κομμάτι όσο μας χρειάζεται για να στολίσουμε το Χριστόψωμο με διάφορα σχέδια που έχουμε σκεφτεί. Κάνουμε στο κέντρο το σταυρό και διακοσμούμε την υπόλοιπη επιφάνεια ανάλογα με τη φαντασία μας με διάφορα όπως λουλούδια, πουλιά, ζώα σχετικά με τα Χριστούγεννα.
Οι νοικοκυρές της Εύβοιας συνηθίζουν τα σχέδια με μαργαρίτες και κλήματα.
Μπορούμε να βάλουμε στα τελειώματα του σταυρού ολόκληρα καρύδια καθώς και στη μέση αλλά αλλά σε άλλα σημεία. Εάν μας αρέσει πασπαλίζουμε με σουσάμι.
Σκεπάζουμε το χριστόψωμο με βαμβακερό ύφασμα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσει.Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C για μισή ώρα περίπου.

Καλή επιτυχία και καλά Χριστούγεννα!!


Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Δίπλες, το κλασσικό χριστουγεννιάτικο γλυκό

από την κ. Γιώτα Περήφανου - Σπιάδα Λίμνης
Χριστουγεννιάτικες δίπλες όλο γλύκα με μέλι και καρύδια, μια συνταγή παραδοσιακή με ευβοϊκή αύρα...

Υλικά:
6 αυγά
Ξύσμα από 1 μεγάλο πορτοκάλι
1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
3 φλιτζάνια μέλι
1 και 1/2 φλιτζάνι νερό
2 φλιτζάνια καρύδια ψιλοκομμένα
2 κ.γ. κανέλα
Ηλιέλαιο για το τηγάνισμα

Εκτέλεση συνταγής:

Χτυπάμε τα αυγά σε ένα μπολ και προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού και όσο αλεύρι θα χρειαστεί ώστε να έχουμε μια σφιχτή ομοιόμορφη ζύμη που δεν κολλάει.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε 8 ίσα μέρη και πλάθουμε με αυτά 8 μικρά μπαλάκια. Έπειτα τυλίγουμε με μεμβράνη και αφήνουμε να σταθούν για 1 ώρα.
Στη συνέχεια θα πάρουμε την κάθε ζύμη ξεχωριστά για να ανοίξουμε με τον πλάστη λεπτά (πολύ λεπτά) φύλλα. Αν έχετε μηχανή για ζυμαρικά μπορείτε να την περάσετε από εκεί και θα γίνει αμέσως υπέροχη!!!
Κόβουμε σε παραλληλόγραμμα με ένα μαχαίρι ή μια ροδέλα για πίτσα
Βάζουμε μπόλικο λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει και είμαστε έτοιμοι να ψήσουμε τις δίπλες
Διπλώνουμε τα φύλλα σε ρολάκια χαλαρά και τα βουτάμε στο λάδι, το οποίο έχει κάψει πολύ καλά. Μπορούμε όμως να τυλίξουμε τη ζύμη σε ένα πηρούνι αφήνοντάς το στην κατσαρόλα για να πάρουν οι δίπλες μας κυκλικό σχήμα (εξαρτάται πως τις θέλουμε...)
Αφού αποκτήσουν χρώμα (προσοχή μην τις αφήσετε πολύ και ξεραθούν... τις θέλουμε αφράτες) τις βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί και μέχρι να στραγγίξουν θα ετοιμάσουμε το σιρόπι μας
Βάζουμε το μέλι και το νερό να βράσουν για μερικά λεπτά, αφαιρούμε τον αφρό και βουτάμε τις δίπλες μέσα να τραβήξουν λίγα λεπτά.
Οι δίπλες μας είναι έτοιμες και τις τοποθετούμε τη μια πάνω στην άλλη σε μια πιατέλα ρίχνοντας πολύ καρύδι και κανέλα.

Καλή σας όρεξη και επιτυχία!!!! 

Καλές Γιορτές γεμάτες γλύκα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Πασπαλάς, παραδοσιακός μεζές των Χριστουγέννων


Από τον κ. Τάκη Πάλλη - Ταβέρνα ΤΟ ΚΙΟΣΙ Μεσοχώρια

Παλιά παίρναμε το κρέας από τη πλάτη και νεφραμιά του χοιρινού που το θρέφαμε ειδικά για τα Χριστούγεννα.
Κάθε οικογένεια έθρεφε το δικό της γουρούνι και το πάχαινε για να υπάρχει άφθονο κρέας που θα έδινε τον πασπαλά, τα λουκάνικα, τις τσιγαρίδες και όλες τις άλλες νοστιμιές.
Σήμερα δεν χαλάμε αυτό το κομμάτι του χοιρινού που το χρησιμοποιούμε για μπριζόλες αλλά παίρνουμε τη λάπα του ζώου (κοιλιά) με όλο το λίπος της. Κόβουμε λωρίδες πλάτους 10 εκατοστών περίπου και τεμαχίζουμε σε μέτρια κομμάτια τα οποία αλατίζουμε καλά με χοντρό αλάτι από όλες τις πλευρές και αφήνουμε έτσι μερικές μέρες σε λεκάνη ή άλλο κατάλληλο σκεύος.
Οταν σφίξει το κρέας με το αλάτι το βράζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα και το συντηρούμε στο ψυγείο.
Τα παλιά χρόνια το συντηρούσαν σε πήλινο κιούπι με λίπος από πάνω για να μην έρχεται σε επαφή με τον αέρα.
Πολύ ωραίος παρασοδιακός μεζές για κρασί μπορεί να φαγωθεί κρύος αλλά και να τηγανιστεί ή να ψηθεί.
Τσιγαρίδες δηλαδή κομμάτια πασπαλά στο τηγάνι σκέτα ή με αυγά είναι μια από τις παραδοσιακές νοστιμιές των ημερών αυτών στον τόπο μας !!!

Από την κ. Μαρία Ρούπα - Ραπταίοι Μεσοχωρίων
Παίρνουμε κρέας από την κοιλιά του χοιρινού(πανσέτα), πρέπει να έχει αρκετό πάχος το κρέας πάνω. (Τα χρόνια εκείνα τα παλιά όπως μου είπανε όταν έσφαζαν το γουρούνι δεν το έγδερναν, αλλά το ξύριζαν και τα κομμάτια είχαν και το δέρμα πάνω και ήταν πιο ωραίο έτσι.)Λοιπόν παίρνουμε το κρέας και το κόβουμε σε κομμάτια όχι πολύ μεγάλα άλλα ούτε πολύ μικρά, το βάζουμε σε μία λεκάνη και ρίχνουμε αλάτι χοντρό, το αφήνουμε για 4-5 μέρες και το τουμπάρουμε κάθε τόσο να πάρει καλά το αλάτι και να σφίξει το κρέας για να μη μας χαλάσει.Μέτα τις 5 μέρες το ξεπλένουμε να φύγει το πολύ αλάτι και το βάζουμε σε μία κατσαρόλα και το βράζουμε, όταν κρυώσει το κρέας το βάζουμε σε ένα τάπερ και ρίχνουμε και από το ζουμί που έβρασε για να πήξει.(τότε το έβραζαν σε καζάνι γιατί έφτιαχναν μεγάλες ποσότητες και δεν υπήρχαν τα ψυγεία για να το διατηρήσουν, το έβαζαν σε τενεκέδες του τυριού και το διατηρούσαν για 2-3 μήνες, μέχρι τη λαμπρή είχαν πασπαλά.)Ένα πολύ ωραίος μεζές που μπορούμε να τον φάμε σκέτο με ψητό ψωμί, μπορούμε να το κόψουμε σε πιο μικρά κομμάτια και να το τηγανίσουμε, να το κάνουμε ομελέτα, με πατάτες, με τυρί τηγανιτό….. όπως τραβάει η όρεξη μας…..

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΟΡΕΞΗ…!!!!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Λυρόπιτα από τη Βόρεια Εύβοια

Τη συνταγή της κ. Μαρίας Μαραγιάννη βρήκαμε στο Ιστολόγιο "Οι Λάτρεις της Παράδοσης)


Η Λυρόπιτα είναι πίτα από λύρα, κολοκύθα ονομαζόμενη έτσι από το σχήμα της (αχλαδόσχημο),το είδος της κολοκύθας αυτό το έφεραν στην Εύβοια, μικρασιάτες που εγκαταστάθηκαν εκεί.
Μπορούμε να την απολαύσουμε στο Δασικό Χωριό στους Παπάδες, στην Κερασιά και όλη τη γύρω περιοχή
Υλικά1 κίτρινη μέτρια κολοκύθα
½ κιλό ρύζι
2 ποτήρια ζάχαρη
κανέλα
δυόσμο
αλάτι
1½ κιλό φύλλο για μπακλαβά
1 ποτήρι λάδι

ΕκτέλεσηΚόβουμε την κολοκύθα και την ξύνουμε εσωτερικά με ένα κουτάλι. Την βάζουμε με το αλάτι στο σουρωτήρι από το βράδυ για να βγάλει τα νερά της.
Την άλλη μέρα, προσθέτουμε και το ρύζι μέχρι να φουσκώσει (γύρω στις 2 ώρες).
Αλείβουμε ένα ταψί με λάδι και στρώνουμε τα μισά φύλλα. Αναμιγνύουμε το μείγμα (κολοκύθα-ρύζι) με την κανέλα, τη ζάχαρη, το δυόσμο και το λάδι και τα τοποθετούμε επάνω στα φύλλα.
Μετά το καλύπτουμε με τα υπόλοιπα φύλλα.
Την χαράζουμε και την ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 1- 1½ ώρες.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Χειμωνιάτικο τριαντάφυλλο γλυκό

Από την κ. Σοφία Μούτσου - τ. Δήμαρχο Στυρέων

Ενα πολύ ιδιαίτερο γλυκό με υπέροχο άρωμα και γεύση



Παρότι όλες οι συνταγές λένε ότι αυτό το εξαιρετικό γλυκάκι το φτιάχνουμε με μαγιάτικα τριαντάφυλλα ;όταν είδα τον κήπο μου γεμάτο υπέροχα αρωματικά και πολύχρωμα τριαντάφυλλα μέσα στο χειμώνα σκέφτηκα "γιατί να μην το δοκιμάσω";
Από καιρό ήθελα να το φτιάξω γιατί το λάτρευα όταν το έφτιαχνε η γιαγιά μου και μοσχομύριζε όλο το σπίτι ..
Σκέφτηκα λοιπόν να το κάνω με τα ωραία τριαντάφυλλα που υπήρχαν σε αφθονία και τα είχε δροσίσει η πρωϊνή βροχή. Μάζεψα με προσοχή κόκκινα βελούδινα, κίτρινα, πορτοκαλί και ρόζ με υπέροχο άρωμα κόβοντάς τα κανονικά με κλαδευτήρι ώστε να μην πληγώσω το φυτό.
Αφαίρεσα τα ροδοπέταλα με προσοχή και τα έβαλα σε ένα ειδικό σκεύος πλυθούν και να στεγνώσουν με φυγοκέντρηση. Προσοχή παίρνω μόνο τα ροδοπέταλα και όχι τους στήμονες κλπ. Βγήκαν περίπου 250 γραμμάρια.
Αν δεν έχετε το ειδικό σκεύος μπορείτε να τα πλύνετε απαλά σε λεκάνη και να τα αφήσετε να στεγνώσουν σε πετσέτα...Μην τα πιέζετε για να διατηρηθούν.



Εν συνεχεία τα έβαλα σε βαθειά και φαρδειά κατσαρόλα με περίπου 300 γραμμάρια ζάχαρη λευκή. Οι συνταγές λένε παραπάνω ζάχαρη αλλά εμείς δεν τρώμε πολύ γλυκά και άλλωστε η ποσότητα που έβαλα αποδείχτηκε πολύ καλή. Τα ανακάτεψα καλά με τη ζάχαρη τρίβοντάς τα απαλά μέσα στις παλάμες μου και τα άφησα να σταθούν για μια ώρα. Μπορείτε να τα αφήσετε και περισσότερο...Η ζάχαρη μουλιάζει και μαλακώνει τα ροδοπέταλα....



Εβαλα μετά την κατσαρόλα στο μάτι με 500 ml νερό να βράσει, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη κουτάλα να μην κολλήσει γιατί το γλυκό αυτό δένει γρήγορα....



Χαμήλωσα τη φωτιά στο μισό και το άφησα να σιγοβράζει για 15-20 λεπτά περίπου και το σιρόπι άρχισε να δένει καλά. Το διαπιστώνετε όταν αρχίζει να μην τρέχει όταν το μαζεύουμε με την ξύλινη κουτάλα..Η φωτογραφία δείχνει πώς διαπιστώνουμε ότι το σιρόπι έχει δέσει σωστά.
Εν συνεχεία ρίχνουμε το χυμό μισού λεμονιού και αποσύρουμε από τη φωτιά αφού ανακατέψουμε καλά.
Το γλυκό μας είναι έτοιμο !!!
Η γεύση του και το υπέροχο άρωμά του θα σας ενθουσιάσουν

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!



ΣΗΜ.. Αν τυχόν σας ζαχαρώσει βάλτε λίγο στη φωτιά προσθέτοντας λίγο νεράκι και αφήστε να πάρει μερικές βράσεις ακόμα !!!

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Μπακλαβάς Κύμης με αμύγδαλο

Στο κείμενο του κ.Γιώργου Μπαμπαλή που φιλοξενούμε σήμερα περιγράφεται αναλυτικά όλη η διαδικασία του κουμιώτικου μπακλαβά της Πρωτοχρονιάς. Μια πραγματική ιεροτελεστία που συμμετείχε όλη η οικογένεια και κυρίως βέβαια οι γυναίκες και τα παιδιά ενώ ο νοικοκύρης του σπιτιού χάραζε με το μαχαίρι τα κομμάτια. Πριν απολαύσουμε όμως την αυθεντική διαδικασία που φέρνει στο μυαλό μας μνήμες και θύμησες άλλων εποχών όπως μας την διηγείται από τα δικά του βιώματα ο κ. Μπαμπαλής, θα πρέπει να πούμε ότι ο ονομαστός κουμιώτικος μπακλαβάς είναι "φύλλο - γέμιση- φύλλο" μέχρι να γεμίσει όλο το ταψί και αντίστοιχός του δεν υπάρχει άλλος στην Ελλάδα. Μερικά βουτυρωμένα φύλλα κάτω, μετά φύλλο και γέμιση και μετά πάλι μερικά βουτυρωμένα από πάνω. Η γέμιση είναι κοπανισμένο αμύγδαλο, λίγη ζάχαρη και βανίλια. Τέλος κόνονται τα κομμάτια λοξά ώστε να γίνονται "μπακλαβωτά" .Στερεώνονται με οδοντογλυφίδες ή γαρυφαλλάκια και καίγονται με αγνό ελαιόλαδο ώστε να <<τσιρίζουν>> δηλαδή να ροδίσουν τα φύλλα. Μετά ψήνεται σε καλά προθερμασμένο φούρνο περίπου δύο ώρες και όταν βγει πέφτει το σιρόπι να πλημμυρίσει το ταψί.Ο μπακλαβάς έπρεπε να σταθεί δηλαδή να μείνει δυο μέρες και μετά να κοπεί σε κομμάτια

ΚΟΥΜΙΩΤΙΚΟΣ ΜΠΑΚΛΑΒΆΣ από τον κ. Γιώργο Μπαμπαλή - Χαλκίδα 



Χαρούμενη ατμόσφαιρα επικρατούσε στο σπίτι της θείας Ασπασίας, το βράδυ στις εικοσιοκτώ Δεκέμβρη του έτους 196…Ηταν το βράδυ που θα ετοιμαζόταν ο μπακλαβάς για το καλό της νέας χρονιάς. Παρών και ο θείος ο Βασίλης, που κατ εξαίρεση εκείνο το βράδυ δεν είχε πάει στο καφενείο. Παρούσα και η κυρία Ειρήνη, μεγάλη τεχνίτρα στο άνοιγμα του χωριάτικου φύλλου. 
Το σκηνικό συμπλήρωναν η Μαρία και η Κατίνα, αδελφές της θείας Ασπασίας και εμείς τα πέντρε ξαδελφάκια, ενθουσιασμένα και τιτιβίζοντα. Η μεγάλη ξυλόσομπα  έκαιγε στο φουλ και από το φούρνο της έβγαινε η ευωδιά του χειροποίητου λουκάνικου, παρασκευασμένου ανήμερα τα Χριστούγεννα, που σε λίγο θα γινόταν ο εκλεκτός μεζές όλης της παρέας.
Η θεία Ασπασία είχε ζυμώσει ήδη από μια ώρα πέντε κιλά άσπρο αλεύρι και είχε αγοράσει δυο κιλά κατάστατο (νισεστέ) για να μπορεί να ανοίγει εύκολα το φύλλο. Από μέρες είχε σπάσει τα αμύγδαλα, που είχε συλλέξει από το χωράφι του κάμπου. Σήμερα το πρωί τα είχε ξεφλουδίσει θερμίζοντάς τα σε βραστό νερό και κατόπιν τα είχε φουρνίσει στη ξυλόσομπα, μέχρι να αρχίσουν να ροδοκοκκινίζουν και να φύγει η υγρασία που είχαν. 
Η αμυγδαλόψιχα ζύγιζε περίπου πέντε κιλά, αρκετή να φτιαχτεί ο μπακλαβάς στο μεγαλύτερο ταψί (τον ταβά) και να περισσέψει για το άλλο, το μικρότερο. 
Η κυρία Ειρήνη άνοιγε με μαστοριά το φύλλο στο χαμηλό και ευρύχωρο σοφρά, πιτουρίζοντάς το κάθε τόσο με κατάστατο και αναποδογυρίζοντάς το με την σαϊτα κάθε λίγο. Σε δυο λεπτά είχε δημιουργήσει ένα λεπτότατο φύλλο,σχεδόν ολοστρόγγυλο, με διάμετρο όσο το μήκος της σαϊτας. Το
έπαιρνε η θεία Μαρία και το ξετύλιγε με προσοχή στο μεγάλο ταψί. Στα δυο πρώτα φύλλα στον πάτο του ταψιού, δεν έβαζαν τίποτα. Από το τρίτο και ύστερα άπλωναν τριμένη αμυγδαλόψυχα, λίγη στα δυο επόμενα φύλλα και κανονική έπειτα, μια κούπα γεμάτη.
Εμείς τα παιδιά είχαμε επιφορτισθεί με το άλεσμα της αμυγδαλόψιχας. Είχαμε στερεώσει το σιδερένιο μύλο με το μεσαίο μάτι στον άλλο σοφρά και σιγά σιγά αλέθαμε την ψίχα γεμίζοντας ένα άλλο ταψί. Όλα μας είχαμε εργασία στο άλεσμα. Το ένα να αλέθει. Το δεύτερο να εισάγει την αμυγδαλόψιχα στο μύλο και κάθε τόσο και λίγη φυγανιά για ν' απορροφά τα υγρά όπως μας έλεγαν οι μεγαλύτεροι. Το τρίτο να ρίχνει κάθε τόσο ένα κουτάκι βανίλια (έπρεπε να βάλουμε γύρω στα δέκα με δεκαπέντε κουτάκια βανίλια συνολικά) και ν' ανακατεύει την τριμμένη ψίχα. Το τέταρτο να έχει έτοιμη την κούπα με την ψίχα για να τη δώσει στην θεία Ασπασία να τη στρώσει στο καινούργιο φύλλο. Ο τυχερός όμως ήταν αυτός που άλεθε με το μύλο, για παιχνίδι τον είχαμε και υπήρχε συμφωνία μεταξύ μας να αλλάζουμε για να αλέθουμε όλοι. Αλλοτε συλλαμβάναμε κάποιον από μας να τρώει από την άκοπη ψίχα. Επ ! του φωνάζαμε, την έχουμε για το μπακλαβά. Και προσπαθούσαμε να βρούμε ευκαιρία να μην μας βλέπουν για να κάνουμε κι εμείς το ίδιο.
Η κυρία Ειρήνη δούλευε συνέχεια. Αλλά το παραμικρό δεν πήγαινε χαμένο από το δημιούργημά της. Οσο φύλλο περίσσευε από το μεγάλο ταψί, το έστρωνε η θεία Κατίνα στο μικρότερο. Ετσι σιγά σιγά αυγάταιναν και τα δυο. Εμάς το μικρό ταψί μας ενδιέφερε περισσότερο. Από αυτό θα τρώγαμε περισσότερα κομμάτια και μάλιστα γρηγορότερα. 
Το μεγάλο ήταν για να φιλέψουν τους μεγάλους αλλά και να αποθηκεύσουν ήταν για να φιλέψουν τους μεγάλους αλλά και να αποθηκεύσουν στο καλάθι αρκετά κομμάτια μέχρι το τέλος του Γενάρη ενίοτε και μέχρι τις Απόκριες Εμείς από το μεγάλος ταψί δικαιούμασταν τις νοστιμότατες γωνίες, άντε και κανονικά κομμάτια την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. 
Η θεία Κατίνα ως μεγαλύτερη έδινε συμβουλές : Ο πραγματικός κουμιώτικος μπακλαβάς πρέπει να έχει εβδομήντα φύλλα. Το σιρόπι πρέπει να έχει τόσα κιλά ζάχαρη όσο και τα κιλά του ψημένου μπακλαβά. Να το βράσεις βάζοντας δυο κιλά νερό για κάθε κιλό ζάχαρη. Στο νερό να στίψεις ένα λεμόνι για να μην ζαχαρώνει. Να βάλεις κι ένα λεμόνι κομμένο στα δύο για να πάρει το άρωμά του. Να βάλεις και δυο κομμάτια άτριφτη κανέλα. Να το αφήσεις να δέσει καλά ώσπου να βελονιάζει αλλιώς θα σου λασπώσει. Να μην καίει ούτε ο μπακλαβάς ούτε το σιρόπι όταν τον σιροπιάζεις. Να είναι χλιαρά και τα δυο άντε το σιρόπι να είναι ζεστό. Να ρίξεις τόσο σιρόπι ώστε να σκεπαστεί ο μπακλαβάς. 
Το μεγάλο ταψί είχε γεμίσει μέχρι επάνω.Με δυσκολία χώραγαν τα τελευταία φύλλα. Μάλιστα τα τρία τελευταία τα άφησαν χωρίς γέμιση. Είχε μείνει αρκετό ζυμάρι και αρκετή ψίχα για να γίνει πλούσιο και το μικρό ταψί. Σε λίγη ώρα γέμισε και αυτό αφού τα φύλλα του η κυρία Ειρήνη τα έφτιαχνε γρήγορη σαν αστραπή. Τώρα ήταν η σειρά του θείου Βασίλη να τον κόψει σε ρομβοειδή κομμάτια.Είχε τροχίσει καλά το μαχαίρι και είχε βρει μια σκληρή σανίδα που θα του χρησίμευε ώς οδηγός. Επρεπε τα κομμάτια να βγουν συμμετρικά, κανονικά στο μέγεθος , κάθετα προς την επιφάνεια και να μην χαλάσουν τα πάνω φύλλα. Τα κατάφερε καλά. 
Αρχίσαμε να καρφώνουμε ένα ένα τα κομμάτια για να μη φεύγουν τα φύλλα τους και για να έχουν μια ωραία εμφάνιση. Στο μεγάλο ταψί χρησιμοποιήσαμε κομμένα σφηνοειδή και καλά ψημένα κομμάτια αμυγδαλόψιχας. Στο μικρό ταψί γαρύφαλλα (μοσχοκάρφια).
Οι εργασίες για σήμερα τελείωσαν. Αύριο το πρωί ο μπακλαβάς θα θερμιζόταν με καυτό λάδι ώσπου να ροδίσει το επάνω φύλλο του αλλά και να λαδωθούν τα φύλλα μέχρι τον πάτο του ταψιού. Στην συνέχει θα ψηνόταν στο φούρνο με τα ξύλα για δυο τρεις ώρες σε μέτρια φωτιά και σκεπασμένος με μια κατασκευή από ξύλα και λαδόκολλες για να μην καούν τα πάνω φύλλα.
Μετά η θεία Ασπασία θα τον σιρόπιαζε και θα τον άφηνε μέχρι την άλλη μέρα για να απορροφήσει το σιρόπι του. Τότε θα τον έκοβε και θα είχε να κερνάει για το καλό του χρόνου και για το θείο Βασίλη. Το μικρό ταψί όμως θα το έκοβε εκείνη την ημέρα το βράδυ όχι τόσο για να καλύψει την ανυπομονησία μας αλλά και για να διαπιστώσει αν πέτυχε.
Αλλα ήταν δυνατόν να μην πετύχει;



Γιώργος Μπαμπαλής
ΣΧΟΛΙΟ :

Είναι αυθεντική συνταγή και περισσότερο μια πραγματική διαδικασία, έτσι όπως την έζησα μικρός και έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου. Ακόμα και τα ονόματα είναι αυθεντικά.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !!!

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Πηχτή χοιρινή από τη νότια Εύβοια

Από την κ. Μαρία Ρούπα - Ραπταίοι Μεσοχωρίων
Μια παραδοσιακή συνταγή 


Χρειαζόμαστε
1 κεφάλι χοιρινό 
Λίγο κρέας χοιρινό από μπούτι
1 κεφάλι σκόρδο ψιλοκομμένο
1 ποτήρι ξύδι
χυμό από 3-4 λεμόνια
αλάτι, πιπέρι

Παρασκευή
Παίρνουμε το κεφάλι και το πλένουμε πολύ καλά.Το βάζουμε σε μια κατσαρόλα μαζί με το άλλο κρέας σε αρκετό νερό να το σκεπάζει και αφήνουμε να πάρει 2-3 βράσεις. Αδειάζουμε το νερό και προσθέτουμε καθαρό, βράζουμε πάλι το κεφάλι και ξαφρίζουμε όποτε χρειάζεται, περίπου μία με μιάμιση ώρα. 
Το βγάζουμε από την κατσαρόλα και αφήνουμε να κρυώσει, το ζουμί το σουρώνουμε καλά και το φυλάμε στην άκρη. Καθαρίζουμε από το κεφάλι όλα τα καθαρά κρέατα που δεν έχουν λίπος σε χοντροκομμένους μεζέδες.
Σε μια βαθιά λεκάνη βάζουμε το κρέας, το σκόρδο, το ξύδι, το λεμόνι, αλάτι και πιπέρι και δοκιμάζουμε, αναλόγως πως το προτιμάει ο καθένας μπορεί να προσθέσει σκόρδο, ξύδι, λεμόνι, αλάτι και πιπέρι…. ρίχνουμε το ζουμί που έχουμε φυλάξει και ανακατεύουμε.
Μοιράζουμε σε μπολάκια και βάζουμε στο ψυγείο να πήξει. 
Ένας υπέροχος μεζές για κρασάκι…. ψητό ψωμί και καλή παρέα….

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ…!!!!


ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ…!!!!

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Αρχαίων γεύσεις : Ψητό αρνάκι χωρίς κόκκαλα


Από την κ. Αριστέα Τόλια - Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Αυθεντική συνταγή από τον Απίκιο σε μετάφραση από το λατινικό πρωτότυπο.
Πλείστα όσα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την παρουσία των Ρωμαίων στην Εύβοια καθόλο το μήκος της.

Η ΣΥΝΤΑΓΗ
Αgnus syringiatus:
lactis sextarium unum, mellis unc. IV, piperis unc. I, salis modicum, laseris modicum. ius : oleum acetabulum, liquaminis acetabulum, mellis acetabulum, dactilos tritos octo, vini boni heminam, amulum modice. 

(Aπίκιος 8,6,7)

Από τον Οδηγό Μαγειρικής Νικ. Τσελεμεντέ 1930

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :

Αρνί ψητό: 
ένα σεξτάριο (½ λίτρο) γάλα
4 ουγκιές (120 γραμ.) μέλι
πιπέρι
λίγο αλάτι
λίγο λάσαρο (σίλφιο) 
[στο μείγμα αυτό μαρινάρουμε το αρνί αρκετές ώρες].
Σάλτσα:
λάδι
liquamen (υλικό που δεν είναι γνωστό)
μέλι
οκτώ τριμμένους χουρμάδες
μισό σεξτάριο ( 1/4 λίτρου ) κρασί
λίγο άμυλο.

Σημείωση
Μετά το μαρινάρισμα ψήνουμε το αρνί στο φούρνο, Το σερβίρουμε με τη σάλτσα που έχουμε ήδη ετοιμάσει. Το άμυλο, νισεστέ ή αλεύρι, μας βοηθάει να δέσουμε τη σάλτσα.

Panetone : Το ιταλικό χριστουγενιάτικο γλυκό

Της κ. Μαρίας Ζαρωτιάδου
Την συνταγή μας έστειλε η κ. Γιώτα Δαβιδία Περήφανου - Σπιάδα Λίμνης

Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται με ιδιαίτερη λαμπρότητα από όλους τους Χριστιανούς και στην Ευρώπη είναι οι πιο σημαντική γιορτή. Εδώ στις Γεύσεις της Εύβοιας θα φιλοξενήσουμε διάφορες συνταγές αυτές τις μέρες από διάφορα κράτη, μαζί με τις παραδοσιακές μας και θα τις βρίσκετε στη στήλη GOURMET ΓΕΥΣΕΙΣ.

ΠΑΝΕΤΟΝΕ


Υλικά:
350 γρ. αλεύρι
1/2 κ.γ. αλάτι
1 κύβο μαγιά (φρέσκια)
70 γρ. ζάχαρη άχνη
1 αυγό
2 κρόκοι αυγών
100 γρ. βούτυρο
3 κ.σ χλιαρό νερό
βανίλια
20 γραμ. κεράσι,
20 γραμ.πορτοκάλι,
20 γραμ.δαμάσκηνα, όλα σε φρουί γλασέ.
Εναλλακτικά, 60 γρ σταγόνες σοκολάτας.
ξύσμα λεμονιού

Διαδικασία:
Διαλύετε στο χλιαρό νερό τη μαγιά και προσθέτετε όλα τα υλικά, εκτός από το αλεύρι, και τα τοποθετείτε στον κάδο του μίξερ με τον γάντζο (για την παρασκευή ζύμης). Στη συνέχεια προσθέτετε το αλεύρι και χτυπάτε μέχρι να έχετε μια σφιχτή ζύμη. Τοποθετείτε τη ζύμη σε σκεύος που έχετε αλείψει καλά με λάδι και την αναποδογυρίζετε αρκετές φορές για να λαδωθεί απ’ όλες τις πλευρές. Τοποθετείστε τη ζύμη σας σε ζεστό μέρος σκεπασμένη με μια πετσέτα. Μόλις φουσκώσει την ζυμώνετε πάλι και μετά την μοιράζετε σε 2 κομμάτια. Τοποθετείστε τη ζύμη σε 2 στρογγυλές ή μακρόστενες φόρμες για κέικ τις οποίες έχετε αλείψει καλά με βούτυρο. Ψήνετε στους 180 βαθμούς για 50-60 λεπτά περίπου.
Καλή όρεξη και στείλτε μου και ένα κομματάκι για το καλό ε;

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Καρυδόπιτα λαχταριστή και παραδοσιακή

Από την Μαρία Ρούπα - Ραπταίοι Μεσοχωρίων 


ΥΛΙΚΑ

10 αυγά
10 κουταλιές της σούπας καρύδι χοντροκομμένο( ή ψιλοκομμένο αναλόγως πως το προτιμάτε)
10 κουταλιές φρυγανιά
10 κουταλιές ζάχαρη
1 φακελάκι μπέκιν πάουντερ
Σόδα (στη μύτη του κουταλιού)
2-3 βανίλιες
Λίγο κανέλα

ΣΙΡΟΠΙ
1 ¾ ποτήρια νερό
650 γραμ. ζάχαρη
Λίγο χυμό λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη 10' να αφρατέψουν και να ασπρίσουν τα αυγά. Χωρίς να σταματήσουμε το χτύπημα θα προσθέσουμε τη φρυγανιά, το καρύδι, το μπέκιν, τη σόδα, την κανέλα και τις βανίλιες.
Τα ασπράδια θα τα χτυπήσουμε μαρέγκα σφιχτή και θα την προσθέσουμε στο μείγμα με τα αυγά ανακατεύοντας απαλά και κυκλικά από κάτω προς τα πάνω με μία σπάτουλα να μην μας ξεφουσκώσει το μείγμα.
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε καλά ένα ορθογώνιο ταψί 30Χ45 εκ. και ρίχνουμε το μείγμα, ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 45' περίπου.
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό με τη ζάχαρη και βράζουμε για 5-7' στο τέλος ρίχνουμε και το λεμονί. Μόλις βγάλουμε το γλυκό από το φούρνο το κόβουμε σε κομμάτια και περιχύνουμε το γλυκό με το καυτό σιρόπι.
Αφήνουμε να απορροφήσει το σιρόπι και να κρυώσει καλά και σερβίρουμε. 

Αν θέλουμε χτυπάμε κρέμα γάλακτος σε σαντιγί χωρίς να προσθέσουμε ζάχαρη και απλώνουμε στην επιφάνεια, γίνεται πολύ ωραία κ έτσι…
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!

Σοκολατάκια γεμάτα λικέρ; Μια πρόκληση για λίγους

Από την κ. Σοφία Μούτσου - τ. Δήμαρχο Στυρέων

Πατέντα για ανθρώπους με γούστο και υπομονή !!!

Μέρες τώρα σκεφτόμουνα πώς μπορώ να γεμίσω σοκολατάκια με λικέρ όπως αυτά που παίρνουμε συνήθως από το εξωτερικό με κιρς, σαρτρέζ, γκραν μαρνιέ και άλλα ακριβά λικέρ. Φυσικά αυτά γίνονται από ειδικά μηχανήματα αλλά μου είχε κολλήσει η ιδέα και ως γνωστόν για όσους με ξέρουν ...όταν μου κολλάει κάτι πρέπει να βρω λύση !!
Σκέφτηκα επίσης πώς αν τα κατάφερνα θα έβαζα και τα λικέρ που έφτιαξα φέτος και θα είναι πολύ ωραίο για το σπίτι στις γιορτές αλλά και για δωράκια τώρα που κάνουμε τόσες οικονομίες και πρέπει να δουλεύει η φαντασία μας για να διατηρούμε μια ποιότητα στη ζωή μας (αυτήν που μας κλέψανε αλλά μη γκρινιάζουμε μέρες που έρχονται) !!!
Να φτιάξεις σοκολατάκια στο σπίτι είναι πολύ εύκολο αλλά να τα γεμίσεις με λικέρ είναι εντελώς ασυνήθιστο και όσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο δεν υπάρχει τέτοια πρόταση.
Ο φίλος μου ο Σταμάτης Μούντριχας όταν του το είπα με ρώτησε κάτι σαν ...αν είμαι στα καλά μου......
Τέλος πάντων, αφού πέρασα από τις πιο απίθανες σκέψεις να παγώσω τα λικέρ σε μικρά κομματάκια σε θερμοκρασία καταψύκτη (-18 C) και άλλες τρέλλες τελικά η λύση βρέθηκε στο κεφάλι μου από μόνη της σήμερα 10/12/2012.

Πρώτα πρώτα προμηθεύτηκα χάρτινες φορμίτσες για σοκολατάκια αυτές που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Βρήκα μια συσκευασία που έχει 250 φορμάκια μικρά και μεσαία του τύπου αυτής της φωτογραφίας.


Στην συνέχεια σκέφτηκα με ποιον απλό τρόπο μπορώ να δημιουργήσω κενό στο σοκολατάκι καθώς θα ρίχνω την κουβερτούρα. Εκανα λοιπόν ένα πολύ μικρό μπαλονάκι (εγώ το δοκίμασα κόβοντας και φουσκώνοντας ένα δάχτυλο από γάντι μιας χρήσεως) όπως δείχνει η παρακάτω φωτογραφία :



Βλέπετε ότι έχω στρώσει 4 φορμάκια σε ένα μεταλλικό δισκάκι και μέσα σε ένα από αυτά έβαλα έτοιμο, φουσκωμένο και δεμένο καλά το μικρό μπαλονάκι που πρέπει να είναι πολύ μικρότερο βέβαια από το φορμάκι μου, ώστε να καλυφθεί και να βυθιστεί καλά μέσα στη σοκολάτα που θα ρίξω(πάνω - κάτω και γύρω του).

Εχω ετοιμάσει τη σοκολάτα σε μπαιν μαρί. Εγώ έβαλα απλή κουβερτούρα για να δοκιμάσω, μπορούμε να βάλουμε ότι θέλουμε σε ποικιλία σοκολάτας και να το κάνουμε όσο πιο gourmet θέλουμε ανάλογα με τη φαντασία μας.

Κρατάω το μπαλονάκι από το ελεύθερο τμήμα του και το σπρώχνω μέσα στο φορμάκι. Εν συνεχεία ρίχνω τη σοκολάτα μέχρι το χείλος της φόρμας όπως δείχνει η φωτογραφία :



Πιέζω απαλά το μπαλονάκι μέσα στη σοκολάτα και καλύπτω μέχρι το χείλος το φορμάκι με σοκολάτα τακτοποιώντας προσεκτικά το μπαλονάκι να σταθεί. Γεμίζω με τον ίδιο τρόπο όσα φορμάκια θέλω. Τα έχω βάλει από προηγουμένως σε δίσκο μεταλλικό ή μικρό ταψάκι και όταν γεμίσουν όλα τα βάζω στην κατάψυξη για περίπου 15-20 λεπτά να παγώσει η σοκολάτα. :



Τα βγάζω από την κατάψυξη (πρέπει να έχουν παγώσει πολύ καλά) και εν συνεχεία τραβάω το μπαλονάκι προς τα πάνω λίγο και με μια βελόνα του κάνω μερικές τρυπούλες να βγει ο αέρας. Με προσοχή βγάζω σιγά-σιγά το μπαλονάκι από το σοκολατάκι (σοκολάτα και λάστιχο δεν κολλάνε) και βλέπω ότι εύκολα ξεκολλάει από τα τοιχώματα εσωτερικά. Θέλει λίγο προσοχή να μην μας ανοίξει μεγάλη τρύπα. Τα δικά μου έγιναν όπως δείχνει η φωτογραφία αλλά πιστεύω με την εξάσκηση θα βγει πολύ καλύτερο :







Με ένα σταγονόμετρο γέμισα τις τρυπούλες με λικέρ της αρεσκείας μου (έβαλα λικέρ μήλο και λικέρ μέντα) όπως φαίνεται στις φωτογραφίες.





Αρχίζει τώρα η διαδικασία να κλείσω τις τρυπούλες χωρίς να τρέξει μέσα η σοκολάτα και να διακοσμήσω το σοκολατάκι από πάνω.
Διατηρώ τη σοκολάτα υγρή αλλά όχι πολύ ζεστή για να μη ρέει πολύ και με ένα μαχαίρι φαγητού (όχι κοφτερό) παίρνω λίγη σοκολάτα και με κυκλικές κινήσεις (εκφορικό σύστημα δηλαδή γύρω γύρω και όλο λίγο προς τα μέσα) σκεπάζω όλη την επιφάνεια στο σοκολατάκι κλείνοντας σιγά σιγά και την τρύπα.
Η στρογγυλή κίνηση που κάνω δίνει και ωραία εμφάνιση στην επιφάνεια που διακοσμώ μετά με τριμμένο φυστίκι, ινδοκάρυδο, τρούφα μαύρη ή λευκή) ή ότι άλλο σκεφθούμε!
Τα σοκολατάκια μας είναι έτοιμα, θαυμάσια σε γεύση καθώς λιώνει στο στόμα η σοκολάτα με το λικέρ και πανέμορφα σε εμφάνιση.
Θυμηθείτε ότι εντυπωσιάζουν με την κατασκευή τους, είναι χωρίς συντηρητικά και κοστίζουν ελάχιστα. Λευκή ή μαύρη σοκολάτα, πραλίνα ή ότι άλλο περνάει από τη φαντασία σας σε σοκολάτα τολμήστε το .....

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ...

Θα με θυμάστε όταν τα απολαμβάνετε με τους φίλους σας !!!

Ενα πακέτο των 20 στα ζαχαροπλαστεία κοστίζει περίπου 17-20 ευρώ και είναι κάτι σαν ...μη πω με τσέρρυ άθλιο. Στο σπίτι θα κοστίσουν λιγώτερο από 5 ευρώ (σοκολάτα και διακόσμηση) και θα είναι γευστικότατα ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ !!!

Λικεροσοκολατάκια της Σοφίας ή Sofi's chocolates !!!!!!!!












Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Χωριάτικο ψωμί με προζύμι από τα χέρια της μάνας

Με τις οδηγίες της κ. Βασιλικής Μούντριχα - Αγιος Γεώργιος Αυλωναρίου

Η κ. Βασιλική είναι μια σεβάσμια οικοδέσποινα σήμερα ηλικίας 84 ετών, δραστήρια και ενεργή.  Δική της κουβέντα : "Η μάνα είναι κουκούλα και τα σκεπάζει ούλα"


Λέει λοιπόν η κ. Βασιλική :
Για να φτιάξεις ψωμί χωριάτικο πρέπει να 'χεις "πιασμένο προζύμι''

ΠΙΑΣΙΜΟ ΠΡΟΖΥΜΙΟΥ
Στις 14 Σεπτεμβρίου, του Σταυρού, παίρνουμε αγιασμό απο την εκκλησία. Ζεσταίνουμε τον αγιασμό και ρίχνουμε αλεύρι μέχρι να τον πιεί. Βάζουμε το προζύμι στον προζυμολόγο (πήλινο δοχείο σε μέγεθος μεγάλης κούπας με καπάκι) και τοποθετούμε από πάνω τον βασιλικό που επίσης έχουμε πάρει από την εκκλησία. Αυτό θα είναι μέχρι την μέση του προζυμολόγου. Την επομένη, ξαναζεσταίνουμε νερό και ξαναπλάθουμε το προζύμι. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μέχρι να δούμε ότι έχει ''θυμώσει", δηλαδή έχει αρχίσει να φαίνεται ότι ανεβαίνει από μόνο του.
Το αφήνουμε μέχρι την ημέρα που θέλουμε να ζυμώσουμε.

ΖΥΜΩΜΑ
Για να ζυμώσουμε ψωμί από το βράδυ ξαναπιάνουμε το προζύμι. Προσθέτουμε αλεύρι και χλιαρό νερό όπου το μείγμα για τέσσερα μεγάλα καρβέλια να είναι όσο χωράει μία κατσαρόλα της κουζίνας. Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε μέχρι το πρωί. Βάζουμε στην πήλινη λεκάνη ή στο ξύλινο σκαφίδι 6-7 κιλά αλεύρι, ρίχνουμε στην μέση το προζύμι και αρχίζουμε να ζυμώνουμε ρίχνοντας σιγά-σιγά χλιαρό νερό.
Το ζυμάρι πρέπει ν' " αργάσει" δηλαδή να δουλευτεί πολύ. Δεν θέλει πολύ νερό και γίνει το προζύμι δαρύ (υδαρές). Θα καταλάβουμε ότι έχει φτάσει στο σημείο που πρέπει όταν έχει μαστιχώσει (το μείγμα). Το αλεύρι για να είναι όπως πρέπει το ζυμάρι πρέπει να είναι μισό σκληρό και μισό μαλακό. 

Η καλή νοικοκυρά για να ζυμώσει έχει μπανιαριστεί, φοράει καθαρή καλαμάτα (μαντήλι) στα μαλλιά και έχει κόψει τα νύχια της κατάκρεας.
Κόβουμε ένα κομμάτι ζυμαριού και το βάζουμε στον προζυμολόγο και έτσι συνέχεια θα συντηρούμε το προζύμι μέχρι του χρόνου του Σταυρού. Τότε θα έχει αρχίσει να αδυνατίζει.

ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΖΥΜΙΟΥΠαίρνουμε την πανακουτή (πινακωτή) κι απλώνουμε πάνω το μεσάλι ( βαμβακερό ύφασμα, τα παλιά χρόνια πανί βαμβακερό υφαντό του αργαλειού). Βαθουλώνουμε το μεσάλι μέσα στην θέση της πινακοτής για το καρβέλι και στον πάτο ρίχνουμε λίγο σουσάμι. Τοποθετούμε ένα κομμάτι ζυμάρι. Κάνουμε πάλι το ίδιο για κάθε θέση της πινακωτής κι αφήνουμε απ' ανάμεσα μπόλικο το μεσάλι για να μην κολλήσουν τα καρβέλια μεταξύ τους όταν θα γίνονται. Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε σε ζεστό περιβάλλον ν' ανέβει και να μην " πομείνει λειψό"

Τα ψωμιά στην πανακουτή έτοιμα για φούρνισμα.
Την φωτογραφία βρήκε η κ. Αριστέα Τόλια

ΨΗΣΙΜΟ ΣΤΑ ΞΥΛΑ
Ανάβουμε το φούρνο και προσθέτουμε ξύλα και κλαριά μέχρι να ασπροχειλιάσει. (Ν' ασπρίσουν τα πυρότουβλα στο χείλος του φούρνου). Τρίβουμε το φούρνο με το σίδερο, ώστε τα κάρβουνα να απλώσουν σ' όλη την επιφάνεια του δαπέδου του φούρνου και να έχει ίδια θερμοκρασία παντού. Μετά πανίζουμε τον φούρνο (τραβάμε έξω με την πάνα τα κάρβουνα) και φτιάχνουμε τη θράκα. Η θράκα χρειάζεται για να βάλουμε το ταψί με την πίτα πάνω της και να κάνει σωστό πάτο,να ψηθεί σωστά.
Η μία κολλήγισσα (συνήθως στο χωριό μας φουρνίζουν δυό-δυό μαζί) δίνει τα ψωμιά και η άλλη φουρνίζει με το φτυάρι. Αυτή που κρατάει το φτυάρι το έχει αλευρώσει, να μην κολάει το ζυμάρι και η άλλη το χαράζει σε τέσσερα σημεία για να μην ξεροσκάσει. Αφήνουμε για λίγο ανοιχτό το φούρνο να φύγει η πολύ πύρα και μόλις ροδοκοκκινήσουν τα ψωμιά κλείνουμε το στόμιο με το καπάκι του. Αν η θερμοκρασία εξακολουθεί να είναι μεγάλη, ανοίγουμε το αφτί (τρύπα στο πλάι του φούρνου) και να δημιουργηθεί η σωστή θερμοκρασία στον κουμπέ, μέσα στο φούρνο δηλαδή.
Σε δυόμιση ώρες τα ξεφουρνίζουμε.

ΨΗΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑΑνάβουμε τον φούρνο της κουζίνας στους 250 βαθμούς και βάζουμε μέσα ένα ταψί με λαδόκολλα. Μόλις το χαρτί ροδίσει ο φούρνος είναι έτοιμος να βάλουμε το ψωμί. Βγάζουμε το χαρτί και βάζουμε στο ταψί το καρβέλι, αφού πρώτα το έχουμε χαράξει. Κατεβάζουμε την θερμοκρασία στους 200 βαθμούς και το αφήνουμε να ψηθεί σε χρόνο ανάλογα με το μέγεθος. Το πρόσφορο χρειάζεται μία ώρα, η μεγάλη κουλούρα 2 ώρες και το καρβέλι 2.30 ώρες.

Το παραδοσιακό μας ψωμί
 φωτογραφία της κ. Σοφίας Μούτσου.
Το βαμβακερό πανί είναι οικογενειακό κειμήλιο, υφασμένο στον αργαλειό
 και κεντημένο στο χέρι (δεκαετία του 1920)


Παραδοσιακή παροιμία της Εύβοιας : "Ολα είναι υφάδι της κοιλιάς και το ψωμί στημόνι"