Δρόμοι της ομορφιάς, ηλιόστρατες της Χαλκίδας

Από τον κ. Γιώργο Μπαμπαλή - Χαλκίδα

Είναι η ώρα που αλλάζουν κατεύθυνση τα νερά στον πορθμό του Ευρίπου.
Κάθησα αρκετή ώρα παραπάνω στο γραφείο μου, κοιτάζοντας μαγεμένος τη θέα από το παράθυρο. Γίνομαι παιδί κι αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω, όσα βλέπω, σαν έκθεση, όπως στα μαθητικά μου χρόνια.  Περιγράφω μερικές σκηνές, όσο είναι δυνατόν ανα τις αποδόσει η φτωχική μου πένα.
- Τα νερά στην απέναντι πλευρά προς τον Καράμπαμπα , κυλούν ήρεμα προς το νοτιά και μόνο όταν φτάνουν στη γέφυρα συνωθούνται και στροβιλίζονται. Τα νερά στην προσκείμενη ευβοϊκή πλευρά κυλούν λιγότερο ήρεμα προς το βοριά, γιατί έχουν περάσει τη δοκιμασία της διέλευσης του στενωπού της γέφυρας. Οσο για τα νερά στη μέση του ρεύματος έχουν τρελλαθεί. Αυτά που κυλούν βόρεια συγκρούονται με αυτά που κυλούν νότια σχηματίζοντας κυκλικές δίνες, μερικές ήρεμες, ένας επίπεδος κύκλος- λάδι καταμεσίς του ρεύματος, μερικές ανήσυχες να τρέχουν γύρω γύρω κυκλικά σε τρελλό χορό, μερικές εντελώς ταραγμένες, με έντονους κυματισμούς και αφρισμένα βουναλάκια, μια ανορθόγραφη θαλασσοταραχή στη γύρω ήρεμη θάλασσα. 

- Ένα κοπάδι σαρδέλες, πολύ κοντά στην προκυμαία, κάτω από το γραφείο μου οδεύουν αργά προς το βοριά. Είναι εύκολο να τις διακρίνεις, γιατί κάθε τόσο πετάγονται ένα τι έξω από το νερό και ξαναπέφτουν δημιουργώντας πρόσκαιρο κυματισμό. Μερικές κολυμπούν ακριβώς πάνω στην επιφάνεια του νερού δημιουργώντας για λίγα μέτρα ένα αφρισμένο αυλάκι. Κακό δικό τους. Δεν τις αντιλήφθηκα μόνο εγώ αλλά κι ένας γλάρος που απότομα βούτηξε και έπιασε μια. Ενας μόνο είπα; Και δεύτερος και τρίτος και τέταρτος και ολάκερο σμήνος από γλάρους μαζεύτηκε στη στιγμή και όρμησε στις σαρδέλες. Μερικοί κατάφερναν με την πρώτη βουτιά να πιάσουν τη σαρδέλα τους και αμέσως σηκώνονταν στον αέρα χαρούμενοι,με το τρόπαιό τους στο ράμφος τους, άλλοι αποτύγχαναν στην προσπάθειά τους και κάθονταν για λίγο στον αφρό, μέχρι να σηκωθούν και να ξαναεπιχειρήσουν. Για αρκετή ώρα τους έβλεπαν να σηκώνονται και να βουτούν. Και σιγά σιγά το κοπάδι με τις σαρδέλες και το σμήνος με τους γλάρους ξεμάκραινε προς το βοριά.
- Ένα τουριστικό λεωφορείο σταθμεύει στην απέναντι πλευρά πριν από την πλαζ «Αστέρια». Κατεβαίνουν ένα σωρό άνθρωποι και στέκονται στα κάγκελα της προκυμαίας. Προφανώς θαυμάζουν το φαινόμενο της παλίρροιας, της αλλαγής της φοράς των νερών αλλά και την ομορφιά της παραλαίας της Χαλκίδας από τη γέφυρα μέχρι το Κόκκινο σπίτι και ακόμα πιο πέρα, το Φάρο της κακής Κεφαλής μέχρι και την Αρτάκη.
- Ένα ιστιοφόρο, με κατεβασμένα τα πανιά, έρχεται από το βοριά, πλησιάζει σιγά σιγά την παραλία, μανουβράρει και αράζει στο κρηπίδωμα λίγο πιο πάνω από μένα. Δένει το παλαμάρι στη δέστρα και οι επιβαίνοντες αποβιβάζονται. Σε λίγο απολαμβάνουν τον καφέ τους σε κάποια από τις παραλιακές καφετέριες.
- Ένα ταχύπλοο πέρασε κάτω από τη γέφυρα και διασχίζει ταχύτατα καταμεσίς το ρεύμα αφήνοντας πίσω του ένα αφρισμένο αυλάκι. Δυο τρεις γλάροι που λικνιζόντουσαν αμέριμνα στα κύματα πετάγονται απότομα στον αέρα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν ποιό τέρας πέρασε από δίπλα τους.

- Μια ομάδα αγοριών απέναντι με τα κανό τους κωπηλατούν προς τα νότια, χωρίς ανταγωνισμό,έτσι για τη χαρά της άθλησης, για την αγάπη της θάλασσας. Αρκετά μακριά από τη γέφυρα αλλάζουν κατεύθυνση, έρχονται προς το μέρος μου και συνεχίζουν προς το βοριά.Φτάνουν μέχρι τ'αυτιά μου οι χαρούμενες φωνές και οι αστεϊσμοί τους.

- Ενας ερασιτέχνης ψαράς έχει αράξει με το καλάμι τους ακριβώς από κάτω και έχει ρίξει το αγκρίστρι με το δόλωμα στη θάλασσα. Το τραβά και διακρίνω ένα σπάρο να ασημοκοπά στην άκρη της πετονιάς. Τον πιάνει στα χέρια του, τον κοιτά καλά καλά, ξαγκιστρώνει και τον ρίχνει στον κουβά με το θαλασσινό νερό που έχει δίπλα του. Ξαναδολώνει και ξαναρίχνει το αγκίστρι. Σήμερα άρχισε καλά το ψάρεμα. 

- Μια παρέα τριών ομηλίκων μου, ο ένας γνωστός μου, βαδίζει με γρήγορο βήμα κατά μήκος της προκυμαίας. Κάνουν το περπάτημά τους, την απογευματινή γυμναστική τους, αναπνέοντας το ιώδιο, ακούγοντας τον φλοίσβο του νερού, απολαμβάνοντας την ομορφιά του τοπίου. Θα ήθελα να ήμουν μαζί τους.
- Ένα ερωτευμένο ζευγαράκι κάθεται στο παγκάκι, στην άκρη της προκυμαίας, ακριβώς πάνω από το νερό και απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα. Σε κάποια στιγμή σηκώνονται, ο νεαρός  βγάζει τη φωτογραφική μηχανή και αποθανατίζει την καλή του, ίδια νεράιδα της θάλασσας, όπως προβάλλεται στα γαλανά νερά, ίδιο ασέρι του ουρανού, καθώς ο ήλιος χρυσώνει τα μαλλιά της. Δεν ξέρω αν είναι Χαλκιδαίοι ή περαστικοί. Νοιώθω όμως ότι αυτή η φωτογραφία θα είναι μια ξεχωριστή ανάμνηση της ζωής τους. 

- Μαγεύτηκα από το ηλιοβασίλεμα. Καθώς ο ήλιος κατεβαίνει για να ακουμπήσει το απέναντι βουνό, το Χτύπα, και οι ακτίνες του διασχίζουν πλάγια τον κόλπο του Ευβοϊκού, ένα φωτεινό ποτάμι, ένας χρυσαφένιος χείμαρρος σχηματίζεται μέσα στο νερό, από την κοντινή μου ακτή μέχρι την απέναντι, που η αντηλιά του σου θαμπώνει τα μάτια και σου αιχμαλωτίζει το μυαλό. Το αντίστοιχο φαινόμενος της νύχτας που οφείλεται στο φεγγάρι το λέμε φεγγαρόδρομο ή δρόμο της αγάπης. Εδώ θα το διακινδυνεύσω, αυτό το φαινόμενο της ημέρας, που απλώνεται στα μάτια μου, να το ονομάσω ηλιόστρατα - λιόστρατα ή δρόμο της ομορφιάς.
- Πανέμορφη Χαλκίδα, κόσμημα της Ελλάδας, στολίδι του κόσμου μας, μας χαρίζεις τόσο απλόχερα τις ομορφιές σου και εμείς πολλές φορές σε πληγώνουμε και σε καταστρέφουμε. Γιατί;