Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Αυθεντικά αμυγδαλωτά Υδρας από την νότια Εύβοια

Από την κ. Σοφία Μούτσου - τ. Δήμαρχο Στυρέων Εύβοιας
Η συνταγή είναι αυθεντική του 1800 και διατηρείται αναλλοίωτη ως οικογενειακή παράδοση από μάνα σε κόρη στην υδραίικη οικογένεια Βραχνού, δηλαδή την οικογένεια της μητέρας μου.



Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
Η ΣΥΝΤΑΓΗ :
Αφού περάσαμε από την οκά και τα δράμια στα κιλά και τα γραμμάρια η συνταγή έχει διαμορφωθεί ως εξής για 72-75 κομμάτια αμυγδαλωτά "αχλαδάκια".
1 κιλό αμυγδαλόψυχα
1/2 κιλό ζάχαρη
1/2 φλυτζάνι σιμιγδάλι ψιλό και μέχρι 1 φλυτζάνι όχι περισσότερο.
1 φλυτζάνι ανθόνερο φρέσκο από φλούδες εσπεριδοειδών (πορτοκάλια λεμόνια μανταρίνια)
1 κιλό ζάχαρη άχνη για το "άχνισμα".
Προαιρετικά : 1 κουταλιά σούπας μέλι.
Η συνταγή δεν έχει λάδι ή βούτυρο ή άλλα υλικά που βρίσκουμε σε άλλα αμυγδαλωτά αυτού του τύπου.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ :
Βράζουμε φλούδες από πορτοκάλι, μανταρίνι, λεμόνι για να φτιάξουμε το φρέσκο ανθόνερο. Περνάμε το ζωμό αυτό από τουλπάνι να είναι εντελώς καθαρός. Αν βάλουμε το έτοιμο ανθόνερο του εμπορίου γίνονται καλά τα αμυγδαλωτά μας, αλλά με το φρέσκο ανθόνερο από φλούδες εσπεριδοειδών γίνονται μοναδικά.
Ταυτόχρονα βράζουμε λίγο τα αμύγδαλα και τα καθαρίζουμε από τις φλούδες. Τα περνάμε από το μύλο του πουρέ. Αν έχουμε καθαρισμένη αμυγδαλόψυχα μπορούμε να τη βάλουμε στο μπλέντερ να ψιλοκοπεί.
Ρίχνουμε σε μια λεκανίτσα το χλιαρό φρέσκο ανθόνερο και προσθέτουμε τον πουρέ του αμύγδαλου, τη ζάχαρη και το σιμιγδάλι. Προαιρετικά βάζουμε και μια κουταλιά μέλι θυμαρίσιο αλλά μειώνουμε τότε τη ζάχαρη.
Ζυμώνουμε καλά και περνάμε το μείγμα πολλές φορές μέσα στα δάκτυλά μας ώστε να γίνει ένα ενιαίο μείγμα όλο αυτό. Βάζουμε το μείγμα σε ένα ψιλό σουρωτήρι να στραγγίξει καλά από τα νερά . Κόβουμε από το μείγμα μας μικρές δόσεις στο μέγεθος ενός καρυδιού.
Πλάθουμε τα αμυγδαλωτά μας στρογγυλά κατ' αρχήν και τους δίνουμε κατά το δυνατόν σχήμα αχλαδιού τοποθετώντας τα σε ένα ταψί όπου ρίχνουμε σιμιγδάλι ψιλό στον πάτο να μην κολλήσουν. Μπορούμε να τα κάνουμε και μισοφέγγαρα για ευκολία.
Τα ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 20-25 λεπτά βλέποντάς τα τακτικά μην καεί η κορφούλα τους. 
Πρέπει να κάνουν κρούστα απ' έξω και μέσα να διατηρούν μαλακή την αμυγδαλόψιχα.
Οπως τα βγάζουμε τα ραντίζουμε με αρκετό ανθόνερο (εμπορίου) ή τα εμβαπτίζουμε σε αυτό για μερικά δευτερόλεπτα.
Τα τυλίγουμε σε άχνη ζάχαρη !!!
Είναι ΜΟΝΑΔΙΚΑ .....

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ :
Γύρω στο 1840 ένας υδραίος καραβοκύρης, γόνος οικογένειας με προσφορά στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, ο Δημήτριος Χ. Βραχνός ταξίδευε με το καράβι του από το νησί του προς το Βόλο διαπλέοντας τον Ευβοϊκό. Η κακοκαιρία και η φουρτούνα τον ανάγκασαν να βρει ασφαλές λιμάνι στον κλειστό κόλπο του Αλμυροποτάμου στην νότια Εύβοια όπου το καράβι παρέμεινε αρκετές μέρες περιμένοντας να βελτιωθεί ο καιρός.
Μια απ' αυτές τις μέρες λοιπόν της υποχρεωτικής παραμονής σ'αυτό τον άγνωστο τόπο και καθώς είχε βγει να περπατήσει με τους άντρες του στην απέραντη αμμουδιά της παραλίας, όπως ήταν τότε, βλέπει ξαφνικά ένα ωραίο άλογο να καλπάζει στην άμμο με μια αγέρωχη κοπέλα με ξανθά μακριά μαλλιά που ανέμιζαν στον αέρα. Το θέαμα ήταν τόσο ασυνήθιστο για την εποχή εκείνη και τόσο ωραίο ταυτόχρονα που καπετάνιος και πλήρωμα έμειναν έκθαμβοι πιστεύοντας στην αρχή ότι ήταν ξωτικό ή αυταπάτη.
Δεν χρειάστηκε και πολύ ο Υδραίος καραβοκύρης να ερωτευθεί με πάθος την Αικατερίνη, την όμορφη Ευβοιώτισσα αμαζόνα, να την αρραβωνιαστεί σε λίγες μέρες απειλώντας ότι θα την κλέψει αν δεν του τη δώσουν και να την παντρευτεί λίγους μήνες μετά. Πολύ γρήγορα άνθισε μια μεγάλη αγάπη. Απέκτησαν δυο παιδιά, τον Χρήστο και τη Βασιλική. Η ζωή τους αρκετό καιρό ήταν ανάμεσα στην Υδρα και τον Αλμυροπόταμο ενώ εκείνος συνέχιζε τα ταξίδια του στο Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα......
Η Αικατερίνη λοιπόν όταν πήγε νύφη στα πεθερικά της στην Υδρα την υποδέχτηκαν, κατά τη συνήθεια, με τα περίφημα αμυγδαλωτά που τότε βέβαια μόνο στα σπίτια φτιάχνονταν για χαρές και γιορτές. Φυσικά έμαθε και η ίδια να τα φτιάχνει με τον παραδοσιακό υδραίικο τρόπο και η συνταγή παραδινόταν από μάνα σε κόρη και νύφη μέχρι τις μέρες μας....
Τότε βέβαια οι συνταγές δεν δίνονταν τόσο εύκολα όσο σήμερα και κάθε νοικοκυρά είχε τα μυστικά της ......

Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από την παρασκευή των αμυγδαλωτών
τα υλικά : Αμυγδαλόψιχα, σιμιγδάλι, ζάχαρη άχνη, φρέσκο ανθόνερο και ζάχαρη λευκή.

Αφού ζυμώσουμε το μείγμα το αφήνουμε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίσει τα νερά του...

Τα αμυγδαλωτά πριν μπουν στο φούρνο στο ταψί με σιμιγδάλι στον πάτο να μην κολλήσουν...




2 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. KAΛΗΣΠΕΡΑ, ΣΟΦΙΑ!!!
    ΜΠΡΑΒΟΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ... Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΕΛΟ ΕΦΤΙΑΧΝΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ, ΤΑ ΟΝΟΜΑΖΑΝ ΡΟΖΕΔΑΚΙΑ...ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΩ ΚΙ ΕΓΩ...ΤΑ ΠΡΟΤΙΜΩ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΨΗΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ...Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή